Yarın olsun ararım.
Şu iş bitsin tatile çıkarım.
Haftaya kesin buluşur kahve içeriz, hasret gideririz.
Yaz gelsin kendime zaman ayırırım.
Şu karışıklık geçsin izne çıkarım.
Önümüzdeki hafta sonu parkta yürüyüşe gideriz söz.
Beklediğim terfiyi alır almaz evleniriz.
Pazartesi spora başlarım.
Ay başında gitar dersine başlarım.
Önümüzdeki yıl çok istediğim o seyahate çıkarım.
Şimdi olmaz, hayatımı düzeltince karşısına geçip onu çok sevdiğimi söylerim.
Bu hafta sonu da olmadı haftaya annemleri görmeye giderim.
Kızları da çok özledim ama sonra buluşurum.
En sevdiğim restorana ne zaman giderim? Iıııı bilemedim...
Kardeşimle bir gün geçirsem keşke... Onun da zamanını şimdi bilemedim.
Eee? Gördüğünüz gibi her şey kaldı yarına, hani o hiç gelmeyen "yarına."
Bizi yoran, canımızı sıkan, hayattan koparan, savaşa sokan ne varsa hepsi bugünde.
Sevdiğimiz, yüzümüzü güldüren, içimizi ısıtan, "ooh beee" dedirten ne varsa hepsi "inşallah" yarında. Olacak şey mi? Yarının garantisi var mı? Yarın burada olacağımızı kim söyledi? Allah aşkına bugünle ve kendimizle derdimiz nedir bizim. Her şey bugünde, her şey şimdide, her Boy şeynefes aldığın zamanda değil mi?