Aaa valla bu 'bana bir şey olmaz' şuursuzluğu içimize işlemiş.
Ortalık domuz gribinden kırılıyor, doktorlar uyarılara doymuyor, gazeteler alarm veriyor. Peki çok şükür ben ne yapıyorum? Misal; gördüğüm arkadaşımın boynuna atlayıp şapur şupur öpmeye devam ediyorum.
Sanki domuz gribi denen illet yok! Olsa da benim çevremde yok!
Ta ki geçen pazartesiye kadar... Albüm kayıtları için stüdyodayız kötü haber çabuk yayıldı; Sertab Erener domuz gribine yakalanmış! Amanın! Daha üç gün önce yan odada şarkı kaydediyordu Sertab. Stüdyoda gerginlik tabir ettikleri bu olsa gerek. Neyse ki durumu düzeliyormuş.
Salı sabahı gazetede dolaşıyorum, televizyon yazarımız Yüksel Abi (Aytuğ) boyutlarında banka soymaya gelmiş gibi ağzı burnu kapalı bir adamla burun buruna geldim. "Aaa! Yüksel Abi n'oldu?"
"Domuz gribinden korunuyorum Ayşeciğim."
Gazetemizin ilk maskeli yazarıyla karşı karşıyayız desenize. Ayaküstü lafladık Yüksel Abi'yle. İtiraf ettim; "Ben karşımdakilere 'sen virüslüsün' buyuruyormuş gibi olmak istemem."
Yüksel Abi 'kızım sen şapşal mısın' bakışıyla kendisini koruması gerektiğini, maskelerin yüzde yirmi bile etkisi olsa işe yarayacağını, günde 10 kere ellerini steril el sabunlarıyla yıkadığını, galalara, davetlere katılmadığını anlattı.
Bana da bir maske hediye etti. Biliyorsunuz bu aralar maskeler karaborsa. Ben de çevremin tüm şaşkın bakışlarına rağmen önce maskemi taktım, sonra Yüksel Abi'nin fotoğrafını sizin için çektim.
Kendimizi koruyalım değil mi efendim.