Dünyada genellikle muhalefet partileri iktidarları demokratik adım atmaya zorlar. Bizde ise ya tam tersi ya da "rol kapma" biçiminde gerçekleşiyor.
Buna iyi örnek CHP. Alın CHP'nin son çıkışlarını. AK Parti'nin merak edilen "Demokratikleşme Paketi" biraz daha ete kemiğe bürününce CHP de alelacele atağa geçti.
Bakın neler neler öneriliyor. İlk önemli çıkışın altında CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu imzası var: "Dağdaki adam gelip siya- set yapacaksa onun yolunu açacaksın."
Bu, CHP'nin 90 yıllık tarihi açısından devrim niteliğinde bir çağrı. CHP'nin genel başkanı şart falan öne sürmeden açık bir taahhütte bulunuyor.
Oysa aynı CHP'nin aylardır "yeni anayasa çalışmalarına" nasıl engel çıkarttığını herkes görüyor.
Demokratikleşme paketi öncesi CHP Genel Başkanı Yardımcısı Sezgin Tanrıkulu ve iki arkadaşının çıkışı da farklı değil: "Tunceli'nin adı Dersim olsun."
Bu bal gibi rol kapma görünse de CHP geleneği açısından da ciddi bir risk taşıyor.
Gelelim üçüncü adıma. Anayasa Komisyonu'nda görev alan üç CHP'linin ana dili ve vatandaşlık tanımı gibi meselelerde anlaşamadığı biliniyor. Ama CHP'li Atilla Kart ve Rıza Türmen'in çabalarıyla paket öncesi ana dili öğrenmeyle ilgili yeni bir formül önerildi:
"Eğitim dili Türkçedir. Anadili Türkçe olmayan öğrenciler zorunlu Türkçe eğitiminin yanı sıra kendi dillerini öğrenme ve kullanma hakkına sahiptir. Devlet bu talep olduğunda gerekli tedbirleri etkili şekilde alır."
Atılan bu adımın yetersiz olduğunu Kart da söylüyor: "Evet, anadilde eğitim demiyoruz, ama öğrenimle ilgili ilk önerimizden farklı olarak, anadili Türkçe olmayan öğrencilerin, bunu öğrenme ve kullanma haklarına anayasal güvence istiyoruz."
Bu üç öneri alt alta konulduğunda CHP'nin fırsatçılık yaptığı, demokratikleşme paketiyle oluşacak pozitif havadan pay kapmak istediği söylenebilir.
Ama gelinen çizgi önemli. CHP siyaset üretmek zorunda hissediyor kendini. Yarışı da "üç anahtar" veya "daha fazla taban fiyatı" üzerinden değil, "daha fazla demokrasi" üzerinden yapıyor.
Bu da bir kazanım.