Şeytan ayetleri gibi... Pek sevimli bir rakam değil. Bu peş peşe dizilmiş 6 rakamları, benim için 28 Şubat'ın ekonomik boyutunu simgeliyor. Lira'ya 6 adet sıfır, işsizliğe 6 puan, kredi itibarında kaybedilen 6 kademe...
28 Şubat ile yüzleşmeyi yalnızca siyaset üzerinden yapmak eksik olur diye düşünüyorum. Ekonomi penceresinden bakınca, belki de "siyasetin" gerekçesini dahi görmek mümkün. Ne mi demek istiyorum? 6 adımda anlatayım.
1- Özal'ın başlattığı devrimlerle palazlanmaya başlamış Anadolu sermayesi. Anadolu Kaplanları diye adını koyduğum için başıma bela açsa da Türkiye'nin dinamizmini oluşturuyorlardı. Büyükler için yeni tehdit alanıydılar ve bir şekilde durdurulmalıydılar.
2- Gümrük Birliği imzalanmış ve Avrupa ile rekabete hazır olmayan büyükler, daha fazla rekabet gücüne sahip KOBİ'ler tarafından kemiriliyordu.
3- Kamunun borçlanma ihtiyacının katladığı faizler sayesinde sıcak paracıların ortağı yerli sermaye, faaliyet dışı kârının %92'sini repoculuktan sağlar hale gelmişti. Kombassan türü çok ortaklı ve güvene dayanan finansman modelleriyle yeşeren yeni holdingler durdurulmalıydı.
4- Sermaye, yeşile boyandı. Basın brifinglerinde "irtica, şeriat getirecekler" dendi. Getirdiklerinin yeşil dolarlar olduğunu daha sonra anlayacaktık.
5- KİT'leri soymak, bankaları hortumlamak ve "devlet malı deniz" sloganıyla büyüklere kaynak aktarmak için de gerekçe oluşturmak şarttı. Askerler de OYAK ile pekala palazlandırılabilirdi.
6- Aslında olup biten, büyük-küçük savaşı, İstanbul-Anadolu sermaye çatışması, 65 milyonu korkutup aktarılan servetlerin "asker üzerinden" siyasetiydi. 2001 krizinde 400 milyar $'lık fatura yanı sıra 666 şeytan ayeti... Özetle...