Temiz futbol için bir fırsat doğdu diyorduk. Şike pisliğinden kurtulmak için umut doğdu diyorduk. Ama olmadı; temiz futbol; bir başka onyıla kaldı... Sandık ki bu bizim iç sorunumuzdur ve dünyanın gözü önünde cezasız müeyyidesiz şikelig'i, şaibelig'i sürdürebiliriz. Aldırmadık ama UEFA aldırdı ve gördük ki; aldıramazsan, aldırırlar!
Devleti soymayı hüner bildik. Vergi vermeyi enayi sayanı bakan, kendi bankasını dolandıranı kahraman sandık. Kayıp Yıllar 1990'lar, bu aymazlıklarla geçti; rüşvet, kayırmaca, yolsuzluk... Sandık ki devlet malı deniz, yemeyen domuz idi. İçimizdeki çürükleri yolmadık, yolamadık. Ama 2001 krizi bizi yolunca gördük ki; yolmazsan, yoldururlar!
Okul yıllarında her bayram, harçlıklarımız; fitre zarfları içinde Kızılay'a gitti. Ama 17 Ağustos sabahı bir Kızılay'ımızın olmadığı gerçeğiyle yüzleştik. Benzer kaygımız; bir savaş sonrası yetkin bir ordunun olmadığına dairdi. Sandık ki muhtıralarla, yıldırmalarla, demokrasiye ayar üstüne ayar vermekle bu işler yürür... Ordumuzun içindeki darbecilerin kaydını sildirmedik. Ama şehitlerimiz artınca gördük ki ordu olarak kendin silmezsen, sildirirler!
Muhalefeti; "yapılan her şeye itiraz" olarak algılayıp, eleştirmekten öte çözüm geliştirmemek sandık. Halk iktidardan bıkınca nasılsa muhalefete gelecek diye düşündük. Ülkenin zamanını, çözüm üretmeden hovardaca öldürdük. Bu kötü alışkanlığımızı öldüremedik ve fena halde yanıldık. Gördük ki; öldüremezsen, seni sandıkta öldürürler!
İkili ilişkilerde kurnazlığı hüner sayan kültürde; nimeti alıp külfeti öteledik. Yetmedi, bizim gibi düşünmeyenleri "ötekileştirdik." Sonuçta "ilişkiyi oldurmayı" başaramadık. Ve gördük ki; olduramazsan oldururlar!
Bilgeler; "kendini tanı" der. Bütün dinler, öğretiler; "haddini bil" derler!...
Eğer haddini; bilmezsen, bildirirler!