İthalatın cari açık üzerindeki negatif etkisini biliyoruz. İhracat ise açığı "kapayan tarafta" olmasına rağmen, ihracata konu üretimin ithalata bağımlılığı, Türkiye'nin iyileştirmeye çalıştığı bir sorunu tanımlıyor. Sonuçta kilosu 1-10 $ arasına sıkışmış ihracat desenini, kilosu 10-100 $ gamına çekebilmek için yalnızca katma değeri yüksek üretim değil, "ihracatın ithalat bağımlılığını" da azaltmak gerekiyor.
Petrolün cari açık üzerindeki "tatlı sürprizi" bir yana açığın azaltılması yönünde "daha verimli" bir sürpriz, turizm sektöründen gelecek gibi görünüyor. Verimli çünkü, ihracat yaparken ortalama her 100 $'ın 65 $'ını ithalata harcarken, 100 $'lık turizm geliri için bu harcama, 1 $'ın dahi altında.
Turizmin "açık kapamadaki" üstün verimi, turizm gelirlerine yüklenilmesinin "makul" olduğunu anlatıyor bize. Fakat burada bir "anlayış" sorunumuz var ve zihin yapımızı dönüştürmedikçe, cari açık düşmanı turizm silahından yeterince yararlanamayacağız.
Geçen yıl 33 milyon turistten 20.8 milyar $ kazandık. Beklenti, yaklaşık 21 milyar $'lık geliri artırmak. Bunun da yolunun yalnızca turist sayısını artırmaktan geçtiğini sanıyoruz.
Tıpkı ihracatın cirosuna odaklanıp katma değeri ıskaladığımız gibi turizmde de "kelle sayısına" takılıp kalıyor, turist başına geliri yeterince önemsemiyoruz.
Odaklanmamız gereken, 33 milyon turistin 1 yılda 21 milyar $ yerine, örneğin en az 33 milyar $ bırakabilmesini sağlayacak dönüşümlerdir.
Bunun da yolu turist başına ancak 630 $ kazanabilen hizmet sektöründeki "anlayış reformu" olacaktır. Aksi halde 2009'da 664 $ olan geliri 630 $'da dahi tutamayabiliriz ve cari açığa cansuyu imkânını ziyan ederiz.