Ana muhalefet partisinin 30 Mart yerel seçim stratejisi üç eksende ilerliyor:
1- Sol-sağ ayrımı olmaksızın her türlü kısa vadeli ittifaka yeşil ışık.
2- 17-25 Aralık 2013 operasyonlarının içindeki özel kurguya yaslanma.
3- Ağırlıklı bölümü illegal elde edilmiş ses kayıtlarını istismar!
Yani... Algı erozyonu üzerine kurulmuş, hukuki ve ahlaki değeri tartışmalı onlarca bantla iktidar arayışı! "Ya tutarsa" umudu!
Denilebilir ki... "Ne var bunda? Ana muhalefet eline bir koz geçirmiş, sonuna kadar kullanacak!"
Evet. Zaten yapılan da bu! Ama burada bir tuhaflık yok mu?
Örneğin; ana muhalefet, şantaj kasetlerine ve imalatçısı paralel yapıya sahip çıkmadan da siyaseten mesafe alamaz mı?
Öyle ya... Meşru iktidarla, devlete yancı çıkmaya çalışan odaklar arasında zaten bir mücadele sürüyor. Hiçbir ilke olmaksızın, doğrusu yanlışından ayıklanmaksızın ne varsa ortaya saçılıyor. Peki, buna rağmen CHP'den neden şöyle bir değerlendirme duyulmuyor:

Hep söylüyoruz. 17 Aralık'tan bu yana tanık olduğumuz manzara bize, hukuki değil, esasen siyasi bir planlama olduğunu gösteriyor. Tezgâh altı soruşturmalar... Kişi ve kurumları tehdit etmek üzere saklanan yasa dışı bilgi ve belgeler... Özel alanlara pervasızca girip çıkan karanlık eşkaller!..
İşte bu yüzden 30 Mart, klasik bir yerel seçimden öte "güven oylaması" niteliği kazandı. İktidara verilecek mesajı da aşan "demokrasiye sahip çıkma" motivasyonu taşıyan bir seçime dönüştü!
Kuşkusuz, yargıya intikal eden iddialar bağımsız ve tarafsız adli zeminde tartılmak, devlet sistemi de yeniden inşa edilmek zorunda.
Ancak... Başta ana muhalefet olmak üzere, perde önü ve perde gerisindeki pek çok aktör, konjonktürün sağladığı fırsata abandıkça abanıyor. Acaba neden? Aslında nedeni belli...
Aylarca öncesinde kulislerde dillendirilen, akıl almaz işbirlikleri ve taahhütler deşifre oluyor. Dün verilen sözler bugün tutuluyor. Yapay iktidar hevesi uğruna birilerine diyet ödeniyor! Haliyle... CHP ile Cemaatin beyin takımını aynı paydada buluşturanlar, inkâr edilemeyecek kadar kendini belli ediyor.