Dünkü yazım, henüz olaylar bu ölçüde tırmanmadan kaleme alınmıştı. Ama, üslûptaki sertliğin yol açacağı gelişmelerin ip uçlarını veriyordum. Erdoğan'ın "Ne yaparsanız yapın karar verdik; orada tarihi ihya edeceğiz" cümlesine dikkat çekmiştim ve demiştim ki: "Biz kimiz? Çoğunluk... Çoğunluk karar verdi; azınlık ister tepinsin, ister dellensin... dediğimiz dedik... ölmek var dönmek yok... Demokrasilerde tabii ki çoğunluk olan kararı verir. Fakat kutuplaştırarak değil, uzlaşarak, düşünceleri paylaşarak, ikna ederek sonuca ulaşmaya çalışır."
Yaşadıklarımın ışığı altında böyle bir değerlendirme yapmıştım. Demokrasiler bir uzlaşma rejimidir. Sadece sandıkta tecelli etmez. Toplum, demokratik haklarını kullanır, bu şekilde sesini duyurur. O sese kulak vermedikçe, ses daha gür çıkar. Haksız uygulamalar tepkiyi yoğunlaştırır; dayanışmayı arttırır.
Taksim Gezi Parkı'nda, bir öfke birikiminin patlamasına şahit olduk. Aşırı güç kullanımı, açıklamaların zamanında ve ikna edici bir biçimde yapılmaması, hadiselerin yayılmasına, daha geniş kitleleri etkilemesine yol açtı. İstanbul 6. İdare Mahkemesi'nin yürütmeyi durdurma kararı hızır gibi yetişti. Taksim Gezi Parkı'nı Koruma ve Güzelleştirme Derneği, Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Yüksek Kurulu'nun Topçu Kışlası projesini uygun bulan kararına karşı mahkemeye dilekçe vermişti. 6. İdare Mahkemesi de, anında yürürlüğü durdurdu. Bence bu bir fırsattır. Topçu Kışlası ısrarından hukuki pürüzler giderilene kadar hemen vazgeçilmeli. 6. İdare Mahkemesi'nin yanı sıra, İstanbul 1. İdare Mahkemesi'nde de derdest bir dava var. Bu mahkeme de, Topçu Kışlası'nın yapımına imkân veren 17 Ocak 2012 tarihli plan tadilatını görüşüyor. Bilirkişi raporu, plan tadilatının yeşil alanı olumsuz etkileyeceği, çevre, kültürel ve doğal miras açısından uygun olmadığı istikametinde çıktı. Bu hukuki engeller göz önünde bulundurulmalı, hiç değilse bir süre topluma da nefes aldıracak biçimde, Topçu Kışlası projesinden vazgeçildiği açıklanmalı.