Kemal Kılıçdaroğlu, seçimlerde başarılı olamadı ama, bu durum Deniz Baykal'ın ya da onun temsil ettiği zihniyetin daha başarılı olacağını katiyen göstermez. Zaten bugün Kılıçdaroğlu'nun zorlanmasının temelinde, Baykal'ın, CHP'ye oturttuğu o dar kalıp yatıyor. Halkı korkutacaksın, "laiklik elden gidiyor" diyeceksin, Ergenekon'u bir tertip gibi göstereceksin... Hatta "bölünmek üzereyiz" endişesini de yaygınlaştıracaksın. Şimdi, Kılıçdaroğlu, farklı bir yol benimsedi. Ama yıllar içinde oluşan korkutulmuş bir taban mevcut. Bu yüzden, Kılıçdaroğlu fazla yol alamadı. CHP'nin iç işlerine karışmak istemem fakat Ecevit'in Baykal'dan nasıl şikâyet ettiğini çok iyi hatırlıyorum. 1980 sonrası, neden eski arkadaşlarıyla birlikte bir siyasi oluşum içinde yer almak yerine, Demokratik Sol Parti'yi kurmayı tercih ettiğini sormuştum. "80 öncesindeki CHP'nin o hiziplerinden kurtulmak için" cevabını vermişti. "İçe dönük mücadele etmekten başımızı kaldıramazdık" diye ilâve etmişti. 1980 öncesinde Baykal da, hiziplerden birinin başını çekiyordu. Daha sonra, Baykal, Erdal İnönü ile birlikte de çalıştı. Kaç kere İnönü'ye karşı Genel Başkan adayı oldu; bir huzur vermedi. CHP, 1999'da baraj altına düşünce Genel Başkan'lıktan istifa etti; Altan Öymen partinin başına geçti. Ama dışarıda fazla beklemedi. Kurultay'da Öymen'e rakip oldu; onu devirerek gene Genel Başkanlık koltuğuna oturdu. Eğer CHP, Altan Öymen'le yola devam edebilmiş olsaydı, bugün, sosyal demokrasiye daha uygun bir çizgide bulunabilirdi.
Özetle söylemek gerekirse, Kılıçdaroğlu'nun başarısızlığı, ondan önceki zihniyetin yeniden partinin başına gelirse başarılı olacağının işareti de, teminatı da değildir.