Medya, basın özgürlüğü için sokağa çıktı. 28 Şubat'ta ise, Genelkurmay brifinglerinde eğitilen çoğunluk, zulmü destekliyordu. O dönem yürütülen psikolojik harekâta bir örnek vereyim: Mülkiye Başmüfettişi Candan Eren, İstanbul Büyükşehir Belediyesi Genel Sekreter yardımcısı Mahmut Kuş'un iddialarına dayanarak bir rapor hazırladı. Bu rapor, önce, Milliyet gazetesinde Tuncay Özkan'a sızdırıldı. Özkan, 31 Temmuz 2001'de manşetten yayınlanan yazısında, Tayyip Erdoğan'ın, belediye başkanlığı sırasında, bütün işleri ihalesiz Albayraklara verdiğini, böylece 5-6 yılda 1 milyar dolarlık müşterek bir servetin sahibi olduklarını belirtiyordu. Tabii ki bu baştan aşağı yalandı. Ama o günlerde, bir ünlü işadamı dahi iddiayı ciddiye almış ve "Erdoğan'ın 1 milyar doları mevcut" demişti. Candan Eren 3 Eylül 2001'de raporunu DGM'ye sundu; 13 Eylül 2001'de de, Yeni Şafak'a baskın düzenlendi. Aralarında Mustafa Albayrak'ın da bulunduğu 13 yönetici gözaltına alındı.
Bugün, "korku cumhuriyeti" diye sokaklara dökülenlerin çoğunun sesi, o gün çıkmıyordu. Çünkü o günlerde insana gerçekten çok ciddi bedeller ödetiliyordu. Gazetecilerin, özgürlüğe sahip çıkan eylemlerini desteklerken, bir vicdan muhasebesi yapalım istedim.