Referandum meydanlarında anayasa değişikliğinin esasına girilemeyeceğini biliyoruz ama, liderlerin şahsi sataşmalarına da, bir anlam vermek doğrusu kolay değil. Uzaktan takip edenler, şaşırıp kalıyor. Ben de, Bodrum'da bulunduğum için olaylara biraz uzak sayılırım. Meselâ, "havuzlu villa" tartışması... Nereden çıktı, neden bu konu gündeme geldi? Ya da, Tayyip Erdoğan'ın "işçi emeklisi değil, memur emeklisi" olduğu hususu. Ne fark eder!
Önce havuzlu villadan başlayalım... Bir insanın havuzlu villası olamaz mı? Havuzlu villa mutlaka zenginlik işareti midir? Ya da yolsuzluk yapmayan bir kişi, havuzlu bir sitede ev satın alamaz mı?
İşte Kemal Kılıçdaroğlu'nun da havuzlu villası ortaya çıktı. Kılıçdaroğlu, "Kooperatif evi" diye küçümsemeye çalışıyor. Oysa bazı hatırlı kişilerin kurdukları kooperatifler en güzel arsaları kapar, üstelik önemli bir bedel ödemeden o araziye en güzel evleri kondururlar. Kılıçdaroğlu'nun da, Balıkesir'in Burhaniye ilçesi Pelitköy beldesinde, bir havuzlu villası bulunuyormuş. Güle güle otursun... Ama, belki bu vesileyle havuzlu villa tartışmasını başlatmanın ne kadar yanlış olduğunu da anlar. Zengin düşmanı yaratan bu gibi sözler, eski sol edebiyatında kaldı. Bugün çalışanlar, daha iyi yaşamak ve havuzlu villada oturmak istiyor. İstanbul Beylikdüzü'nde de, havuzlu sitelerde bir daire 150-200 bin lira civarında. Bunlar ulaşılamayacak rakamlar değil. Nitekim eğer Ankara Büyükşehir Belediye Başkanı Melih Gökçek doğru konuşuyorsa, Kılıçdaroğlu'nun 7 tane dairesi varmış. Havuzlu villa da dahil memur maaşıyla bunları elde edebilmiş. Başka memurlar da, ona bakarak, istikbale dair yüreklerinde umut beslerler:
"Bir gün, benim de Kılıçdaroğlu gibi biri havuzlu 7 dairem olacak."
Umarız, Kılıçdaroğlu şu "gariban" edebiyatını artık bırakır.