Demokratik açılım sona erdi" diye düşünmek, normal bir insana acı verir; öyle değil mi? Çünkü barış ümidinin suya düşmesi, yeni ölümler demek. Ama neredeyse, zil takıp oynayanlar var.
1984 Eruh ve Şemdinli katliamı ile başlayan terör, inişli çıkışlı dalgalanmalara rağmen, sona ermediği için, Türkiye, bir çözüm arayışına girdi. Zaten, kültürel kimlikleri tanıyıp, gelişmelerine fırsat vermek, asimilasyoncu politikalar yerine, entegrasyonu amaçlamak, çağımızın bir gereği. Bir yandan olayların getirdiği mecburiyet, bir yandan da, hukukun üstünlüğüne saygı, Kürt kökenli vatandaşlarımız için adımlar atılması sonucunu doğurdu. "İnkâr" yerini, "açılım"a bıraktı. Atılan adımları, kimi, "çok ileri" ve "tehlikeli", kimi ise, "yetersiz" bulabilir. Ama etnik milliyetçiliğe sarılanların, durdukları yerlere göre yaptığı birbiriyle çelişen değerlendirmeler ne olursa olsun, Türkiye'deki demokratik süreç devam edecektir.