Ferudun Özöncül, 1976 yılında İzmir'de Altıntaş'a taşınmış ve 2001'e kadar o semtte yaşamış... 18 Temmuz 2004 tarihli "SABAH AKTÜEL"de çıkan "Gazozun lezzeti" başlıklı yazımı okuyunca içinde bulunduğu 31 yaşının anılarını tazelemiş...
Bir bölümünü aktarmak istiyorum:
"Yazlık sinemalardan bahsederken Ferah ve Kulüp sinemasını es geçmenizi, o güzelim anılarınızı hatırlamanın verdiği heyecana bağlıyorum. Hele o güzelim Venüs ve Cincibir gazozları, çocukluğumuzun olmazsa olmazlarıydı. Bunların arasında bir de Huzur gazozları vardı, onu da es geçmişsiniz ve inanmazsınız daha geçen hafta arkadaşlar arasında Cincibir gazozlarını konuşup geçen yılları yad ettik. Fakat talih bu ya Cincibir gazozları hala üretimde... Bozyaka'da bir markette gördüm. Hatta çağa ayak uydurup kolalı ve portakallı çeşitlerini de yapmışlar. Tabii ki durur muyum hemen aldım çocukluğumun vazgeçilmez tadını... Ama biraz hayal kırıklığı yaşadım. Ya yıllar damak tadımdan bir şeyler alıp götürmüştü ya da Cincibir o Cincibir değildi. Ama gene de yıllar sonra Cincibir içiyordum ya olsun varsın, tadımız da biraz değişmiş olsun.
Yolunuz bu taraflara düşerse mutlaka deneyin derim."
Ben, o yazımda 60'lı yılların İzmir'inden söz ediyordum. Yine o yıllarda Göztepe taraflarında "Gözümoğlu" sineması vardı. Ki, bazı geceler Türk sanat müziği konserleri de olurdu. Mesela, bugün adını ve sesini unutulmuşluğun dehlizine bıraktığımız, sesi kadar fiziği ile de güzeller güzeli, gerçek bir hanımefendi Nesrin Sipahi'nin bir konserini bu sinemada izlediğimi nasıl unuturum?
İzmir, benim doğum yerim.
Erzurum'dan sonra ilkgençliğimin anayurdu.
Bir başka deyişle "anlarımın kardeşi"...
Bunun bir kanıtı olarak "Anılarımın Kardeşi İzmir" diye bir kitap da yazdım ve ilkgençliğimin geçtiği 60'lı yılların İzmir'ini anlatmaya çalıştım.
Yolum, mutlaka İzmir'e düşecek... Çok sık olmasa da düşüyor da...
Elbette "Cincibir" gazozunun tadına bakacağım.
"Gazoz"in lezzeti, biraz da hayatımızın lezzeti değil midir?