Mehmet Ali Birand'ı elbette ben de tanıdım.
Gerçi hiç ayni gazetede buluşmadık, Ama yıllar boyu o kadar çok karşılaştık ki... Ölümü medyamız için gerçek bir kayıptır. Allah rahmet eylesin.
Ama şunu söylemek istiyorum.
Çok kişinin paylaştığı o büyük acıya rağmen, onun toprağa verildiği 19 Ocak 2013 günü tüm gazeteciler için bir dönüm noktası sayılmalı, hatta bir bayram ilan edilmeli.
Nasıl olmasın ki, herkes Teşvikiye Camii'nin böylesine bir tören görmediğinde birleşti. Bir gazeteci, ölümüyle nasıl oldu da cumhurbaşkanından meclis başkanına, onca bakan ve politikacıdan medyanın hemen tüm ünlülerine, bu kadar önemli kişiyi bir araya getirebildi?
Daha da önemlisi, hiç ünlü olmasalar da onca sıradan insan, olasılıkla Birand'ı hiç tanımamış binlerce sade vatandaş da oraya geldi?
Teşvikiye caddesini tümüyle trafiğe kapattıracak o büyük kalabalık nasıl oluştu?
Hem de kendi kendine, hiç organizasyonsuz?
Bu tüm medya mensupları için, hepimiz için önemli ve mutlu bir olaydır.
Demek ki gazeteci böylesine sevilebiliyor: işini doğru ve dürüst biçimde yaparak, kamu ve ülke çıkarlarını hep gözeterek, her zaman insan kalıp içtenliğini, iyimserliğini, mizah duygusunu koruyarak...
Tüm kulaklara küpe olsun...