Eskişehir'de "Muhacir Dernekleri Federasyonu"nun bir toplantısı varmış.
Kemal Unakıtan kürsüye çıkmış:
- Muhacir fedakârdır, cefakârdır, çalışkandır... Benim eşim Ahsen Hanım da muhacirdir... Muhacir kadın sadece işini ve eşini düşünür... Muhacir devletine, milletine bağlıdır.
Ahsen Hanım başlamış ağlamaya.
Derken bütün salon gözyaşına boğulmuş.
Kemal Unakıtan "resmi görevlilere" dönmüş:
- Çabuk herkese mendil dağıtın... Ama ucuza kaçıp da kâğıt mendil vermeyin... Paralar benden.
