Hacılar ilçesinde dolaşırken bir "atlıyla" karşılaştık.
- Amca yaş kaç?
- 82.
- Adın ne?
- Muzaffer İnan.
- Çocuk, torun var mı?
- Ellerinden öper 2 çocuk, 5 torun.

***

- Muzaffer amca, nereden gelip nereye gidersin?
- Sabah tarlaya gittim, çift sürdüm... Bahçeye baktım... Şincik eve dönerim.
- Bu yaşta hâlâ çalışıyorsun.
- Çalışmayıp da alemi güldüreyim mi?.. Ölene kadar çalışacaksın... Çalışmak ibadettir.

***

Muzaffer Amca "bir dakika" dedi.
"Atın yanına" gitti.
"Heybeye" uzandı.
- Amca, ne yapıyorsun?
- Sen misafirsin... Hacılar'ın yabancısısın... Bostandan yeni kopardım... Bir hıyarımı ye.
- Sağol amca... İstemez... Yemeyiz.
- O da nasıl söz öyle?.. Tazedir... Mis gibi... Kendim yetiştirdim.
Kaymakam ile Belediye Başkanı'na döndük:
- Haklısınız, Hacılar'da işsiz yok... Çalışmayan yok.