Son topa mı takılırsın, kaçan faulleri mi? Çok düşük olan üç sayı yüzdene mi, yoksa Teodosic'e nasıl bu kadar kolay yol verdiğinize mi? Evinin bahçesinde gibi oynayan Savanovic'e yapmadığımız sertliğe mi yoksa?Hangisine takılırsan takıl, hepsi doğru. Çünkü hepsi basketbolun onlarca parçasından bir tanesi. Bugün basketbol dinamik, değişken ve bir satranç ustası zekası ile atlet fiziği isteyen çok zor bir spor dalı. Oyunun planında, hazırlanmasında ve akışında da bir dolu değişken var. Hem maç öncesi hem de içi...
"Söyle patronunu söyleyeyim dereceni", "Point guard'ından fazlasına ulaşamazsın", "12. adamın kadar konuşursun"... Hepsi basketbola mal olmuş deyimler. Ben bu doğrulara bir de bu şampiyonanın bir kez daha gösterdiği en doğruyu ekleyeyim: POTA ALTINI, BOYALI ALANI KORUDUĞUN VE ORADAN ÜRETTİĞİN SÜRECE VARSIN. Kimseler de değiştiremez bu gerçeği fiziksel güçler böyle arttığı sürece. Yani içeri penetre etmezsen, kolay fast break bulamazsan, hücum ribaundu yapamazsan yandı gülüm keten helva.
Biz dün dışardan yollayarak başladık. Sırplar içerden atarak. Sırplar 'Tamam oldu galiba bu iş' hatasına düşüp, dışardan sıkıp zorlamaya başladığı sürede Enes, Ömer Aşık ve hatta Ender'in turnikeleri ile biz hayata döndük.

TEODOSİC'İ BÜYÜTTÜK
Çok kısır bir günümüzde kazanmaya çok yaklaştık. Onların her perdeyi değişerek savunması basketbolda miss-match up dediğimiz uzuna kısa pozisyon avantajını getirdi bize. Hido'nun Teodosic'i yakalayıp da onu ezeceği alçak pivot bölgesine götürmediği veya bizim onu bulmadığımız o kadar değerli bir kaç pozisyon var ki...Litvanya, Teodosic ne kadar değerli diye bakmadan 20'yi vurdu, kırdı belini Sırplar'ın. Biz ise ne Teodosic'in bu zaafını kullandık ne de savunmada onu tatlı tatlı dövdük. Kaç defa Krstiç-Savanovic-Perovic gibi düşük sertlik karakterine sahip bir gruba karyşı oynayabilirsiniz böyle bir maçı. Bu üçlüye karşı içeri indirmediğimiz her top kendimize sapladığımız bir hançer oldu.
Herşeye rağmen yine yüzde 50'ler gibi çok düşük bir faul yüzdesinde kalıp, yüzde 18'ler gibi çok düşük bir dış atış kullanımı ve sadece 5 asist ile çok kısır oynadığımız bir günde bile maçı kazanabilecek duruma getirdik. Gerçek pefrormansımıza ulaşamadığımıza mı ağlarsın yoksa bütün bunlara rağmen bir top veya iki faul atışını daha iyi değerlendirsek kazanabileceğimiz böyle bir maçta bile olimpiyat şansımızı devam ettiremediğimize mi?