Kıskançlık... Başkalarının varlığından korku. Sonunda açlıktan ve aşksızlıktan ölme pahasına iki kişilik bir ada özlemi. (Dikkat; hasetten değil kıskançlıktan söz ediyorum!)

İyilik... Levinas'ın dediği gibi "iyilik özünde çağrıya yanıt vermek, ben buradayım, demektir." Çağrı mı? Ama öyle bir dünyada yaşıyoruz ki, sanki bir ses sürekli "kulaklarını tıka, kendi yoluna git" diye fısıldıyor.
Neden insanlar başarılarını açıklarken ağız birliği etmişçesine "doğru yerde, doğru zamanda olmak ve doğru insanları bulmak"tan söz ederler? Nasıl da havalı fakat fena halde ucuz bir klişedir! Keşke zaman tüneline girip geçmişlerine gitsek ve başarının ufukta bile görünmediği zamanlardaki hallerine baksak... Yer, zaman ve birlikte çalıştıkları insan seçimlerinden tedirgin olduklarını; endişe içinde kıvrandıklarını göreceğimize eminim! Hepsine şöyle seslenmek istiyorum: Bırakın palavrayı beyler, hanımlar! Başarının sonradan kurgulanmış "doğru"lardan çok inatçı iradeyle ilişkisi var.
Çayın kalabalıklarla arası iyidir. Muhabbeti kuvvetlidir. Kahve ya yalnızlık ister ya da sevgili.
Köylüleri seviyorum. Bir akrabalarından söz eder gibi ölümden konuşuyorlar.
Gün boyunca kısa mesaj sinyali vermeyen bir telefon... Tümüyle günümüze özgü ve hiç sıradan olmayan bir yalnızlık... Hatta bazen koyu bir terk edilmişlik hissi.
Yerli yersiz "evlilik kutsaldır" diyenlere bakıyorum da, sanki ortada bir dil sürçmesi var. Kutsal olana öyle mi davranılır? Çoğunun asıl söylemek istediği şu: "Erkeklik kutsaldır."
Sır ilişki yoktur! Ateşli "buluşma"ları, marazi "sürtünme"leri ilişkiyle karıştırmamalı! Çünkü nasıl bitkiler ışığa muhtaçsa, her bağlanış da başkalarının bakışına öyle ihtiyaç duyar. Hatta bazı ilişkiler bu yüzden teşhircidir.
Biliyorum. Ölünceye kadar sır kalan ilişkilerden çok söz edilir. Ama dikkat edilirse, bu ilişkiler toplum önüne çıkmamış beraberliklerdir. Yoksa mutlaka çiftlerin bu sırrı bilen ve paylaşan yakın arkadaşları olmuştur. Münzevi insan olur ama münzevi ilişki olmayacak şeydir.
Sonuna kadar gerçekten "sır" kalmış ilişkiler yok mudur? Varsa eğer... Bu taraflar için bir tür hücre cezası olsa gerektir! Psikolojik ve platonik işkencedir.
Dikkatinizi çekerim, "sır ilişki yoktur" derken, beraberliklerden söz ediyorum, aşktan değil... Aşk, özünde tek kişiliktir. Kaçaktır. Kuytuları, geceleri, hatıra defterlerini, suskunlukları sever. O yüzden aşk, bazen apaçık bir ilişki içinde bile "sır" kalır. Taraflardan biri öyle sever ki... Paylaşamaz. Paylaşılamaz.