(Rize-Trabzon)
Karadeniz hırçın, sert ve kimi zaman acımasız. Acemi tayfa usta denizci, ya da ne bileyim işte; miço, zıpkıncı, reis demiyor yutuyor bazen Karadeniz. İşte yine bir hüzün hikâyesi, bir deniz kurdunun "acaba" dolu acı macerası...

Acılar ummanı
Aha burası Vakfıkebir işte... Yiğidin harman olduğu yerlerden bir yer yani. Yaşamını denize, balığa, kayığa teyellemiş bir cümbür cemaat mekânı ayrıca. Ve o sayısız deniz adamlarının arasında adı; koca reise çıkmış 35 yıllık bir balıkçı reisiydi Mehmet Ali Bayraktar. 2 Ağustos Perşembe günü de yıllarca Allah'ın hemen her günü yaptığı gibi yine "Bismillah Vira!" demiş, ahalinin "Rast gele koca reis" temennileriyle denize açılmış. Lakin o saat bu saat daha dönmemiş evine, yuvasına. Ve şimdi elbette eşi, evladı, anası, bacısı için Karadeniz olmuş 'karaların denizi..'

Bari cesedini!..
Limanda bir taş üstüne oturup, ufuklara dalgın dargın bakan bir delikanlı gördüm ben. Denizin yutup da geri vermediği baba reisi son umutla gözleyeni bekleyen aslan yapılı o genç çocuğu gördüm. Gözünün yaşını kanla karıştırıp ama içine doğru akıtan gencin dudaklarından dökülen; "Bari cesedini ver babamın uyy Karadeniz!" diye yakarıp yakınmasını dinledim.

Köhne koruganlar
Adı gibi 'Engin' ummanın insafına sığınan, bölgede evvelden beri binlerce kişinin kaderdaşı olmuş babasına sevgisini, hasretini dillendiren oğlanı gördüm, çarpılıp sarsıldım, paylaşayım istedim.
Sonra aklıma bütün bir Karadeniz boyunca köhne bir balıkçı barınağı inşası bile çok görülen, oylanan, horlanan, ecelle her gün kapışmaya zorlanan bin dolu tekne, o tekneler dolusu on binlerce deniz adamı geldi...