Bazı yorumcular gibi düşünmüyorum: Fenerbahçe, Karabükspor karşısına yanlış bir kadroyla çıktı:
Defansa hiç yardım etmeyen Stoch'un yerine... İleri-geri çok koşan ve son zamanlarda formda olan Caner oynamalıydı...
Böylece ilk yarıda Fenerbahçe'den daha fazla koşan Karabükspor'a karşı takımın direnci artar... Ayrıca yalnız kalan Santos'un kanadından gelip, golle sonuçlanmasa da moral bozan ve rakibe cesaret veren akınlar durdurulurdu...
Caner (ve Karabüklüler) yorulduktan sonra, yani son 30 dakikada oyuna alınmalıydı Stoch.
Maç eksikliği olan, yaptığı akılsızca hareketle az daha takımı 10 kişi bırakacak olan formsuz Selçuk'un yerine, yine son zamanların formda oyuncusu Cristian oynamalıydı.
Sakatlıktan yeni çıkan Niang'ın yerine de, elbette Semih olmalıydı. Böylece ağır markaj yüzünden pas dağıtamayan Alex, santrfor gibi oynar, ihtiyacı olan pasları ise Semih verirdi.
Ayrıca, ceza sahası yakınında ve içinde dolanan bir Alex'i marke etmek, penaltı ihtimali nedeniyle zorlaşırdı.

***
Karabük karşılaşması, gergin şampiyonluk yarışında, Fenerbahçe'nin psikolojik açıdan hazır olmadığını da gösterdi.
Coşkusu yerine gerginlik, cesaret yerine korkaklık vardı takımın üstünde. Kazanma azmi yerine, "ya yenilirsem" tedirginliği hakimdi.
Çünkü Aykut Kocaman... "Çok zorlu bir yarışta, şampiyonluğa yürüyen bir büyük takımın hocası olma" tecrübesine sahip değil. Şampiyonluk gelse de bu deneyimi ilk kez yaşayacak, gelmese de...
Peki ama şampiyonluğu kazanma (ve kaybetme!) konusunda engin tecrübelere sahip olan Aziz Yıldırım ve arkadaşları ne güne duruyor?
Yönetim olarak moral vereceksen, motive edeceksen şimdi yapacaksın!