Geçen cuma günü gösterime giren 'Nefes: Vatan Sağolsun' adlı filmin çok ilginç bir özelliği var. Yönetmen Levent Semerci ve onunla birlikte senaryoyu yazan Mehmet İlker Altınay ile Hakan Evrensel, Türkiye'deki hakim nasyonalist ideolojinin tüm simgelerini kullanıyor:
2365 metredeki Atatürk heykeli... Parçalanan ama yine de dalgalanan al bayrak... Şehitlerin cennete gideceği inancı... 'Vatan sağ olsun' sloganı... Yaralı PKK militanını öldürmeyip tedavi eden yüce gönüllü, merhametli Türk askerleri... Yurdu savunan gençleri umursamayan kentliler...
Bütün bu simgelerin kullanılmasına rağmen filmden izleyiciye nasyonalist/militarist bir mesaj geçmiyor. Yani Türk nasyonalistlerinin alkışlayacağı bir film değil 'Nefes'.
İdeoloji üzerine çalışan aydınların ve akademisyenlerin bu filmi görmesi ve sonra da şu soruyu cevaplaması gerekiyor: Nasyonalist ideolojinin tüm ögelerini kullanmasına rağmen, bu film niye nasyonalist/militarist bir film olmuyor?
Eksik kalan nedir?
'Nefes' bize ideoloji dediğimiz şeyin, kendisini meydana getiren ögelerin üstünde bir anlamı, bir kuruluşu, adeta bir 'ruhu' olduğunu gösteriyor.