Galatasaray Başkanı Ünal Aysal, başarı ile ilgili şu yorumu yapmıştı: "Başarı sporcuların kalbinde ve ruhundadır. Sporcular yürekleriyle oynarlarsa başarılar da gelir." Aysal'ın, bu sözlerini 1461 Trabzon'lu oyuncular, G.Saray'a karşı 90 dakika sahada gösterdiler. Futbolda direnç, dikkat ve ciddiyet önemlidir. Trabzon takımı Galatasaray'a karşı bu üç temel unsurdan hiç sapmadı. Galatasaray'ı alan savunması ile karşıladılar, birbirlerine yakın oynadılar, dikkatliydiler ve rakibe pozisyon vermeme adına da yardımlaşma konusunda çok disiplinliydiler. Galatasaray'ın golünden sonra kalan 20 dakikada dirençli ve inançlıydılar.
Kaybetmek futbolun içinde var ama inanmaz, yardımlaşmaz ve ciddiyetten uzak oynamaya çalışırsan rezil olursun. Galatasaraylı futbolcular, 2-1'e geldikten sonraki süreç hariç sahada rakibi küçümser bir görüntüdeydiler ve "Biz nasılsa bu maçı kazanırız" havasında mücadele ettiler. Galatasaraylı futbolcuların bir bölümü "Biz kupa oyuncusu muyuz, diğerlerinden ne farkımız var" zihniyetindeydi. Bir metreye pas veremediler, ikili mücadeleleri kaybettiler, son 20 dakikada kurdukları baskıya kadar rakibi ürketecek tek pozisyon geliştiremediler.
Kaka mı, Sneijder mi yoksa Diego mu alınsın tartışmaları bir kenara konulup, kupa maçında konsantrasyondan ve ciddiyetten uzak oyuncuların Galatasaray'da devam edip etmemeleri öncelikle tartışılmalıdır. Küçük-büyük takım, önemli-önemsiz maç ayrımı yapan oyuncularla birçok kulvarda hareket edilemez. Galatasaray, 1461 Trabzon karşısında bu zihniyetteki oyuncular yüzünden kupadan elendi. Manchester United'ın TT Arena'ya çıkardığı kadrodaki oyuncular mücadele ederlerken "Biz ikinci takımın oyuncularıyız" felsefesiyle mücadele etmediler. Yüreklerini ortaya koydular. Çünkü onlar oynadıkları takımın farkındaydılar. Galatasaraylı oyuncuların bir kısmı Trabzon önünde hangi formayı giydiklerinin farkında bile değillerdi. Küskünlük, ciddiyetsizlik, laubalilik, son 20 dakika hariç Galatasaray'ın üzerine yapışmıştı. 1461 Trabzon haklı bir galibiyet elde etti.