Bence bu maçtan sonra G.Saray'ın şampiyonluk umudu bitti. Tabii ki F.Bahçe çok büyük bir hata yapmazsa...
Aslında enteresan, içerde tıkır tıkır oyna, golleri at, deplasmanda frene bas.
Bence bu tamamen psikolojik bir hal almış. Hem de kronik. Mancini, devre arasında bile hakemin yanına gelip itiraz ediyor. Peki deplasmanda neden böyle Galatasaray?
Bütün takım defansa yardım ediyor. Çünkü Mancini gol yemek istemeyen bir antrenör tipi. Ama bütün takım hücuma yardım etmiyor.
Peki G.Saray kendi sahasında niye galip geliyor? Seyircinin de verdiği destekle defans da hücuma çıkıyor. Telles iyi oyuncu ama daha tam hazır değil. Sol taraftan topları da fena kullanmıyor. Ama Eboue olmazsa Galatasaray'ın sağ tarafından hücum gücü sıfıra iniyor. Galatasaray, rakibi kenarlardan açamadığı için Burak ile Drogba'ya hep arkadan top geliyor. O zaman da onlar rakip defansın kucağında oynuyorlar.
Mancini'nin yerinde olsaydım Drogba'yı o saatte almazdım. Çünkü Drogba iyi oynamasa da Türkiye'deki maçlarda varlığı ile rakibi rahatsız ediyor. En az iki oyuncu ile kontrol ediliyor, yanındaki futbolcular pozisyona giriyor. Ama görüyorum ki Drogba ile Mancini'nin arasındaki ipler kopmuş.
Hakem ve yardımcıları nasıldı derseniz, iyi değillerdi. İlk yarıda Burak'ın penaltı pozisyonu var. Burak kafa vurmak için kafaya çıktığında rakip sırtından itiyor. 24. dakikada Karabük hücumunda Karabüklü oyuncu ofsayt değil ve çok net gol pozisyonu. Ama ofsayt düdüğü çalıyor.
İki dakika sonra yine buna benzer bir pozisyon, bu sefer Galatasaray lehine faul çalıyor. Ancak pozisyonda hiçbir şey yok.
Bu Galatasaray artık ikinciliğe oynayacak. Bundan sonra da zaten yukarı ile ip kopunca deplasmanda kazanmaya başlarlar. Yalnız şunu söylemeden geçemeyeceğim. Sneijder'in daha fazla hücuma yakın oynatılması gerekir. Nedense Mancini özellikle deplasmanlarda bunu düşünmüyor. Neden böyle yapıyor bunu bir türlü anlamıyorum.