Amsterdam'da çok güzel bir futbol ortamı vardı. Yeni hocasıyla yeniden yapılanan ve dört maçtır kaybeden bir Hollanda idi rakip... Bu düzeyde bir takımı daha iyi bir ortam ve zaman diliminde yakalayamazdık.
Maça rakibe önde basma düşüncesiyle başladık. Umut ve Arda bunun önderliğini yapıyor, Hollanda'nın geriden oyun kurmasını engellemeye çalışıyor, ileriye uzun oynamaları için zorluyorduk. Hollanda da aynısını yaptı.
İlk 15 dakikada iki kornerimizde topa kafayı biz vurduk. Biri kaleciye, diğeri auta gitti. Onlar kafa vurdukları ilk kornerde Van Persie ile golü buldu. Koşarak gelen Van Persie, alan savunmamızda o bölgedeki Arda'nın üzerinden vurdu kafayı. Bunun dışında ceza alanına kesilen duran toplarda genelde hep biz vurduk. Bunlardan birinde Umut'un iyi zamanlamayla yaptığı kafa vuruşunun gol olmasını üst direk önledi.
Oyun dengede gitse de Hollanda bizden daha çok pozisyon buldu. Bunlar, organize ataklardan çok, bireysel hatalarımızdan oluştu. Oyun anlayışları iki takımın da benziyordu dedik ya... Biz de doğrudan rakibin armağanıyla benzer bir şans bulduk Arda'yla; olmadı.
Orta alanda Selçuk da tercih edilmemişken Emre daha fazla rol almalıydı. Dripling yapmalı veya orta alandan Arda-Umut'a destek olmalıydı. İkinci yarı biraz roller değişmişti. Biz daha çok rakip sahada görünüyor, Hollanda kontra arıyordu. Abdullah Avcı, Emre çıkarken Selçuk'u değil, yine sol ayaklı bir orta saha olan Nuri'yi tercih etti. Selçuk'un yerine bu sezon çok az oynamış Emre ve Nuri tercih ediliyorsa eleştiri olacaktır.
Sercan'ın kaçırdığı fırsat sonrası insiyatif tekrar Hollanda'ya geçti. Kalan sürede Burak girip Sercan çıktı. Umut Arda'nın yerine, Arda Sercan'ın yerine sola, Burak en öne geçti. Son hamle de Mevlüt oldu. Santrfor tipine yakın bütün kozlarımızı kullanıp gol aradık ama öndeki kalabalığın daha etkili hücum anlamına gelmediğini yine gördük. Birçok Hollanda maçından daha avantajlıydık; kullanamadık.