Slaven Biliç "Niye ceza aldığımı hala anlamadım!" dediği üç haftalık ayrılığın ardından dün sahadaydı. Süreç kendisini bir hayli yıpratmış olacak ki ceza öncesine göre daha sakin ve durağandı. Bu haliyle varlığı bile Siyah- Beyazlı oyuncuların kendine gelmesine önemli katkısı oldu. Öncelikle gel gitlerin yaşandığı temposu yüksek müthiş bir 75 dakika yaşadık. Ortaya konulan kazanma hırsı, gösterilen mücadele ve atılan goller nedeniyle her iki takımı da baştan kutlamak gerek. Temposu ve seyir zevki yüksek bir karşılaşmanın en can alıcı noktası Hamzoğlu ve Biliç'in oyunu güzelleştiren kazanmaya yönelik felsefeleriydi. Her iki takımda haftanın en iyi en keyifli maçlarından birine imza atarak eleştiriyi değil alkışı hak ettiler.

BU SAVUNMAYLA OLMAZ
Özellikle Akhisar sahaya G.Saray'ı da evinde yenmenin tadını almış bir şekilde çıktı. Oğuzhan'ın dönüşü ve takımdaki isabetli pas yüzdesinin artmasıyla birlikte gol hasretini bitiren Olcay'ın 18. dakikadaki darbesi Akhisar'ı yıkmak yerine daha da ateşledi. Sonrasında öyle bir iştahla saldırdılar ki 13 dakika içinde Türkiye'nin en az gol yiyen takımlarından birine 3 gol atmayı başardılar. Ahkisarlı futbolcuların özellikle Bilal ve Kenan'ın emeğine haksızlık etmek istemem ama Beşiktaş'ın bu defansı en az gol yiyen, rakibe pozisyon vermeyen ideal defans değil. Ersan-Motta, Ersan-Escude ve Escude-Serdar kompozisyonları tutmuyor. Özellikle Beşiktaş'ın solu çok aksıyor. Gözler Sivok'u arıyor. Ramon Motta bal yapmayan arı gibi.
Beşiktaş 2 puan kaybetse de dün savaşarak izleyenlerin alkışını aldı. Defansında ve yakaladıkları sayısız pozisyonda hücum hattında biraz daha becerikli olabilseler maçı da kazanabilirlerdi. Biliç, Oğuzhan ve Atiba'nın takıma dönüşünün ne kadar olumlu etkilediğini gördük bir de Almeida kendine gelebilse sorunların çözüldüğü görülecektir.

MAÇIN ADAMI: OĞUZHAN ÖZYAKUP