Galatasaray, şampiyonluk yarışındaki iki rakibi de kazanınca 1 puanın yetmediği bir maça gitti bu yıl kupa ile ligde dördüncü kez oynadığı Antalya'ya... Daha önce oynadığı üç maçta da berabere kalmıştı rakibi ile... Antalyaspor'un iyi oyuncuları var. Ligdeki durumu iç açıcı değil ama pas yapabilen, ofansif yönde silahları olan bir takım. Fakat Galatasaray takımı ilk 7-8 dakika iyi başladı ve golü de buldu ama ne olduysa bundan sonra oldu.
Futbolda oynamak kadar oynatmamak da önemli. Galatasaray bir anda top rakipteyken de takım olduğunu unuttu. Antalya takımı her bölgede topu alıyor, rahat pas yapıyor, rahat çalım atıyor ve bol bol alternatif buluyordu. Topu alan herhangi bir Antalyalı oyuncuya en yakın Galatasaraylı en az 5 metre uzaktaydı.
Rakibinizin oynamasına müsade ederseniz maçı kazanmanız zor olur. Özellikle Drogba ve Sneijder hiç yok. Melo ile Selçuk sarı kart sınırında, 'Aman kart görmeyeyim' diye o alışık olduğumuz baskılı, rakibe yakın oyundan vazgeçmişler. İlk yarının devamında iki gol buldu Antalyaspor.

10 DAKİKA YETMEDİ
İkinci yarı oyun o kadar çok durdu ki ne pozisyon var ne de hareket. Bir tek son 10 dakikaya girildiğinde, Mancini Burdisso'yu çıkarıp stopere Melo'yu çekti, Emre'yi de orta sahaya koydu. Emre ile Selçuk biraz önde baskı yapmaya yani rakibi rahatsız etmeye başladılar. Bu da topun Antalyaspor ceza sahası yakınında kalmasını sağladı. Yani 10 dakikalık pres değil, pres yapar gibi baskı yaptılar ve golü de buldular. Hatta ikinci şansı da yakaladılar. İkinci yarıda Mancini, Drogba'yı çıkardıktan sonra 4-4-2'ye döndü ama ilk 10 ve son 10 dakika dışında Galatasaray kötü oynadı. Bunun da tek sebebi rakibine futbol oynama şansını çok vermesiydi.