Geçen haftaki performanstan memnun olan Aykut Kocaman, aynı takımla sahaya çıktı. İlk yarının tamamını da bu kadroyla oynadı. İki takımın benzer özelliği ayağa pastı. Nurullah Sağlam döneminden beri pas takımı olan Mersin, ligimizin en çok ayağa pas yapan ekibiyle oynadığı için ve ortak özellikleri öne doğru hızlı oynamaktan çok ayağa oynamak olduğu için temposuz bir futbol ortaya çıktı. Zaten küme düşme potasındaki Mersin ile şampiyonluğa oynayan Fenerbahçe arasındaki maçta iki sarı kart da 81'den sonra çıktı. Bu iki takımın da isabetli pas yapan, garantici takımlar olduğunu gösteriyor.
Mersin kalecisi Bicik, ilk yarıda Sow'un ve özellikle Emre'nin çok iyi vuruşlarını çıkardı. Organize bir hücumda iki ön liberodan biri olan Meireles'in pasında Emre'nin şutunu yine çıkardı. Ama tecrübeli Webo, 'tecrübeli' diyorum çünkü tecrübesiyle Emre'nin şutunda rakibin biraz gerisinde kalıp ofsayta düşmemesi golü atmasını sağladı. İlk yarının son dakikasında gelen bu gol, iki teknik direktörün de soyunma odasında stratejilerini değiştirmesine neden oldu. Önce Kocaman, Cristian'ı çıkarıp o bölgeye Sow'u alıp, sola Caner'i koydu. Bu değişiklik Fenerbahçe'nin oyunu geniş alana yaymasını da sağladı. Bence ikinci yarıda iyi oyunun en büyük sebeplerinden bir tanesi de rakip alana yerleştiklerinde, dönen topları alabilmek için alanı daraltıp orta sahayı forvetlerin arkasına kadar sıklaştırmalarıydı. Bu da Mersin'in ani çıkışlarını engelledi. Kocaman diğer hamlesinde Kuyt'ı çıkarıp, Topal'ı merkeze alıp Sow'u bu sefer sağa koydu ve oyunun sonunda Webo-Semih değişikliğine gitti. Mersin 50'den sonra risk alıp oyuncu değişiklikleri yaptı. Giray Hoca'nın hesaplayamadığı Nobre'nin adale sakatlığı oldu.
Sonuçta Fenerbahçe yarışta devam etmek için ve önemli maç periyotunda güven ve moral açısından çok önemli bir galibiyet aldılar. Ayrıca ikinci kez üst üste deplasman galibiyeti elde ettiler.
Özgür Yankaya için rahat bir maç oldu. O da temiz bir maç yönetti.