Fenerbahçe'nin Mönchengladbach ve Beşiktaş maçları camia için, kulüp, taraftar, Aykut Kocaman ve oyuncular için sezonun en önemli iki sınavıydı. Birincisini iyi top oynayarak ve iyi bir skorla geçti sarı-lacivertliler. İlk yarının tamamında, ikinci yarının ortaları hariç kalan bölümlerinde doğru, akıllı ve tecrübeli bir takım gibi oynadı Fenerbahçe. Ama oyunun her bölümünde çok koştu ve mücadele etti. Morali bozuk futbolcular için bu maçta galibiyete ihtiyaç vardı. "Sahada koşmayan oyuncu var mı?" diye baktım; yoktu. Panik halinde oynayan var mıydı? Ona da baktım; o da yoktu. Hatta 1-0 geriye düşmesine rağmen paniğe kapılmaması 3-1 öne geçtikten sonra farkın bire inmesi de paniğe yol açmadı takımda.
Bu da bu maçın önemini bilen, konsantrasyonu yüksek oyuncuların performansındandı. Tabii ki bu sakinlik, bu olgunluk yaşanan krizi iyi yöneten Aykut Kocaman'ın başarısı. Aynı şablonda oynadı Fenerbahçe. Meireless ve M.Topal'ın önünde Cristian vardı. Bunların önünde oynayan üçlü, Caner-Sow-Kuyt sürekli yer değiştirdiler. Tabii ki oyuncular bu maçı bir analiz edip önceki performanslarını mutlak süretle değerlendirmeli ve düşünmeliler. Örneğin Cristian... Attığı goller kadar oyun içerisindeki arzusu, mutluluğu, coşkusu en azından sezonun üçte ikisinde insanların beklediği şeyler.
M'gladbach tıpkı Fenerbahçe gibi demoralize idi. Ama Fenerbahçe daha organize bir takım olduğu için oyunun her bölümünde geride kaldılar. Maçta çok kırılma anları oldu. Mesela Volkan'ın müthiş bir top çıkarışı, Gökhan'ın çizgiden sakatlanma pahasına çevirdiği top... Beşiktaş derbisi, sezonun en önemli birinci maçını atlatan Fenerbahçe için daha da önemli hale geldi. Galibiyet, 5 harfli şu kelimeyi, geri getirecektir. GÜVEN...