Cumhurbaşkanları adayları kesinleşti: AK Parti, Başbakan Recep Tayyip Erdoğan'ı aday gösterirken, CHP ve MHP ile birtakım marjinal partiler Ekmeleddin İhsanoğlu üzerinde anlaştı. Son olarak Selahattin Demirtaş, BDP/HDP'nin cumhurbaşkanı adayı olarak açıklandı. Açıklanan kamuoyu araştırmalarında Erdoğan, İhsanoğlu'nun 12 puan (SONAR) ile 19 puan (GENAR) önünde bulunuyor. Araştırmalar, Demirtaş'ın ise yüzde 7 ila 9.5 arasında bir oy alacağını öngörüyor. Mevcut tablo, Gezi eylemlerinden itibaren iktidar partisine ömür biçen sol seçmenin 30 Mart'tan sonra 10 Ağustos'ta da seçimlerden yenilgiyle ayrılacağını gösteriyor. Bu durumun somut yansıması, CHP içinde hiçbir sonuç üretmeyen ideolojik tavizlere karşı oluşan tepkinin daha da kuvvetlenmesi olacak.
Aslında bugün yapılan tartışmalar, lider değişikliğinin yaşandığı 2010 baharına dayanıyor. Kemal Kılıçdaroğlu'nun genel başkan seçilmesi, yıllarca ideolojisini sandığın üzerinde gören CHP'nin artık bir iktidar alternatifi olmasını hedefledi. Bu kapsamda yeni yönetim, partinin eski aktörlerini olağanüstü kurultaylar ve seçimlerle büyük ölçüde tasfiye etti. Ancak heyecanla başlayan yeni "siyaset arayışı", 12 Haziran seçimlerinden itibaren belirsizlik üzerine inşa edilmiş bir "arayış siyaseti"ne evrildi. Bir çekirdek kadroya dayanmayan, bu nedenle siyasi gündeme yön verecek aktif adımlar atamayan CHP yönetimi, önce Ergenekon davası, sonra Gezi eylemleri ve 17 Aralık süreci başta olmak üzere kendi dışında ortaya çıkan ve iktidarı zayıflatacağı sanılan gelişmelere eklemlenmeye çaba gösterdi.
CHP'nin hesap hataları
Seçmene somut öneriler ve AK Parti'nin vizyonu ile rekabet edebilecek bir yol haritası sunmayan ana muhalefet, uzun vadeli yatırım gerektiren bu adımlar yerine zirveye gidecek kestirme yolları tercih etti. Gezi eylemleri döneminde Başbakan Erdoğan'dan "diktatör" diye bahseden Kılıçdaroğlu, sokaktan iktidar çıkmayacağı anlaşılınca 17 Aralık süreciyle birlikte "başçalan" hitabını tercih etti. 30 Mart seçimlerinde AK Parti'nin hezimete uğrayacağını kesin dille ifade eden CHP yönetiminin, Gülen cemaati ile ittifak kurduğu iddiaları sıkça gündeme gelirken, İstanbul ve Ankaralı muhafazakârları ikna etmek için solcu olmayan adayların tercih edilmesi de partililerin ideolojik endişelerini açıkça ifade etmelerine yol açtı. Sonuçta Genel Merkez'de yapılan hesap, sandığa uymadı; gözler Cumhurbaşkanı seçimine çevrildi.
CHP yönetiminin, MHP ile yapılan uzun görüşmeler süresince Deniz Baykal'ı işaret eden tabanın beklentilerine rağmen Ekmeleddin İhsanoğlu ismini -üstelik partililere danışma ihtiyacı duymadan- açıklaması, 30 Mart'ta vaat edilen zafer uğruna sessiz kalan tabanı ayaklandırdı.
Nitekim kamuoyu araştırmalarında ulaşılan sonuçlar, İhsanoğlu'nun bir ortak adaydan ziyade CHP'nin dışarıdan desteklediği bir MHP adayı olduğunu ortaya koyuyor. İhsanoğlu'nun aday gösterilmesi için başlatılan imza kampanyasında 130 kişilik parti grubundan 21 fire veren parti, geçtiğimiz haftalarda enerjisinin önemli bir kısmını da Emine Ülker Tarhan'ın adaylığı için başlatılan korsan kampanyayı durdurmaya hasretti.
Sonuçta Baykal ve ekibinin desteğini alamayan bu adım sonuçsuz kaldı; ancak 2015 yazında bir yıl gecikmeli olarak yapılacak Genel Başkan seçimi, sürprizlere açık hâle geldi.
İhsanoğlu'nun tartışmalı adaylığı, CHP'nin geleceğine dair kritik bir eşik olarak görülmeli. Özellikle partinin oy deposu olan Trakya ve Ege'de seçmenler, yaşanan süreci bir milletvekilinin ifadesiyle "CHP'nin 'sağa açılma'sının bir devamı ve 'siyasal İslam'a da açılma' devri" olarak görüyor. Partinin bir başka temel seçmen kesimini oluşturan Alevilerin de İhsanoğlu'nun adaylığından açıkça tedirgin olduğunu tespit etmek için uzman olmaya gerek yok. Tüm çekincelerine rağmen seçim başarısı ve parti disiplini uğruna bir kez daha sandığa gidecek bu tabandan iktidar alternatifi değil, ancak yeni bir isyan dalgası çıkabilir.
