Reto Ziegler'in şampiyonluğu kaybettikten sonraki gözyaşları ve Lefter'in tabutunu taşıması; her Fenerbahçeli gibi beni de etkilemişti.
Ancak her Ziegler haberinde, futbolcunun ağladığının hatırlatılması ve hep duygu yüklü cümlelerin kurulması, okuyanlarda 'Küçük Emrah' filmi etkisi yaratıyor.
Örneğin dün Hürriyet'te çıkan 'ağlak Ziegler' haberi, 'arabesk spor' diye yeni bir habercilik akımını başlatabilir!

POĞAÇA AĞLATTI!
Sizi şimdi o haberle başbaşa bırakıyorum: "Havalimanında Ziegler'e 'Hoşgeldin' demeye giden birkaç kişi arasında iki de genç vardı. Ziegler'in yanına yaklaştılar; mahcup bir ifadeyle gelişini tebrik ettiler. İki genç ellerindeki poşeti Ziegler'e uzattı.
Oteline geçen Ziegler, bavullarını yerleştirirken poşet dikkatini çekti. İçinde ne olduğunu merak eden oyuncu, açtığında gördüklerine inanamadı. Poşette meyve suyu ve bir poğaça vardı.
O iki genç, belki de zorlukla denkleştirdikleri para ile havalimanına gelmiş ve belki de son paralarıyla, duydukları vefa duygusu ile Ziegler'e bir hediye vermek istemişlerdi. Onların bu kadarına güçleri yetiyordu.
Bütün bunlar, duygusallığı ile tanınan Ziegler'i derinden etkiledi. Duygusallaştı, gözleri doldu. İsviçreli oyuncu, yaşadığı bu duygu selini, akşam antrenmanı öncesinde arkadaşlarına anlatırken; kendini tutamayıp gözyaşlarına boğuldu."
Devamını internette okuyun... Tam bir arabesk filmi senaryosu olmuş; hadi filmin adını da koyalım: 'Bir Sevgi Filmi: Poğaça ve Ziegler'in Gözyaşları.'