Dağa gitmeyelim, gidersek de Allah rızası için fotoğraf çektirmeyelim! Tamam tamam! "Dağa gitmeyelim, kayak yapmayalım, şöyle bir kar havası solumayalım" demek saçma, kabul... Ama o kış boyu gazetelerde, dergilerde gördüğümüz Uludağ fotoğrafları ne olacak? Hadi siz gittiniz, gezdiniz, yediniz, içtiniz e bizim suçumuz ne canım? Ben daha bugüne kadar yurdum insanından çıkmış şık bir dağ fotoğrafı görmedim. Gören varsa beri gelsin lütfen. Bir kere teknik olarak bizi bozuyor bu dağ durumu! O dağ kılıkları, tüylü kocaman botlar, sevimli olduğunu sanıp da taktığımız kulaklıklar, renkli örgü kazaklar falan çoğumuzda emanet duruyor.

MİLLİ DAĞ POZLARI
Bacaklar kısalıyor, enine genişlemiş bir görüntü hasıl oluyor, hele normal hayatta koyu renkten şaşmayan ağabeyler kan kırmızısına, fosforlu turuncuyapembeye kendini vurunca valla bünyemde deprem oluyor. N'apalım yani dağ ve estetik bizim buralarda buluşmuyor, kavuşmuyor işte. Bir de klasikleşmiş dağ fotoğrafı pozlarımız var... Misal dağ motosikletine binip yandan bakış atmak (hey yavrum hey), pist kenarındaki kafeye kaynak gözlüğü kıvamında gözlükleri takıp konuşlanmak ve sırıtmak. Ya da ölümsüz pozumuz; sevgiliyle karlara yatmak... Ki; kar-sevgili ve karda yuvarlanmak denince aklıma Safiye-Faik ikilisinden başka bir şey gelmiyor. Hal böyleyken de bu poz beni oldum olası güldürüyor... Başka hangi milli Uludağ pozlarımız var? Tabii ya az kaldı favorimi unutacaktım: sağına soluna köpek alıp sırıtmak! Gerçekten her görüşümde aklımı kaçırıyorum sevgili okur. İnanın, sırf şu karelerle göz göze gelmemek için baharı iple çekiyorum... Ve çok rica ediyorum; ne yapıyorsanız yapın, orada bırakın, fotoğraflarla dağ anılarınızı ölümsüzleştirmenize gerek var mı canım... Not: İstisnalar kaideyi bozmaz, tabii ki de sizden bahsetmiyorum.