Anasını sattığımın dijital dünyası! Sinirden tırnaklarımı kemiriyorum, şu anda pek sakin olduğuna inandığım sayın okur! Her şeyimiz tam da; üye numarasız, şifresiz, parolasız şuradan şuraya gidemiyoruz. Telefon bankacılığına mı gıcık kaparsın, internette türlü türlü şifreni unutunca mı saçını başını yolarsın? Şu teknoloji fazlası olan dünyayla nasıl başa çıkarsın? Gazete e-mailime bile insan kaynaklarından uyarı geliyor. Neymiş? 3 gün içinde e-mail şifremi değiştirmezsem e-mail hesabım kendi kendini imha edecekmiş. Bu son uyarıymış. (Ayağımı denk aldım aldım yani) Yanlış anlamayın, güvenlik sebebiyle hani...
UNUTMAK EN FENASI!
4 senedir, 3 ayda bir şifre icat etmekten göbeğim çatladı yahu. Bir de ille de 6 haneli olacak zilli. Annemin, babamın, ablamın doğum tarihlerini koyma işini çoktan geçtim. Manitalar desen onları da tükettik. En son 'Sezenajda'ya kadar vardırdım şifre işini. En fenası unutuyorum! Değiştir değiştir şifre manyağına döndüm. Demin başıma gelene ne dersiniz bakalım. Mahallenin sucusu var. Hani şu mavi bidonla su getiriyorlar ya. Pompasına basıp basıp sürahiyi dolduruyorsun. Hızını alamazsan yerleri su içinde bırakıyorsun ve sürahinin boş hali hep sana denk geliyor, sinir sahibi oluyorsun. O olay işte...
HANİ ÜYE NUMARAN?
Baktım su bitmiş. "Alo ben Ayşe, bana bir su." Karşıdan cevap sanki beni tanımıyor dijital çocuk; "Numaranız gözükmüyor ama." Neymiş numaram gözükecekmiş, ona göre adres girmişler. Her hafta aynı seansı yaşamak zorunda mıyım canım? Önce üye numarası çaktılar, sanırsınız sucu değil Hillside Club. Tam üye numarasına alıştım. '4093', ezberledim. Bu kez ondan vazgeçildi, ev numarasına bağlandı. Şimdi de evimin numarası gözükmüyor diye, her telefonda kavga. Neden evimin numarası gözükmüyormuş. Sana ne? Dedim; "Bana bak adresim şu. Beni germe. Suyumu rica ediyorum kibar kibar. Sanki anneannemin zamanında numara gözüküyordu." Çocuk başladı gülmeye. Ben gülmüyorum tabii... Üye olmadan, numaramız görünmeden, şifresiz bir su bile isteyemeyecek miyiz yani! Vay anasını dijital dünyası!
