Şaban Türkoğlu'nu tanıyor musunuz? Hikayesini anlatınca, hatırlayacaksınız. Çünkü geçen hafta onca karanlığa bulanmış haber bültenlerinin içinde 'kıyı feneri' gibi çakıp duruyordu.
Şaban Türkoğlu, Viranşehirli bir kamyoncu. Bir gün gelip bakıyor ki; bir kumru, kamyonuna yuva yapmış. Anneyi ürkütmemek için işe çıkmaktan vazgeçiyor. Tam 21 gün sonra yumurtaların kabukları çatlayıp yavrular ortaya çıkıyor. Bir 15 gün de onların kanatlanıp uçmasını bekliyor.
Neredeyse 40 gün boyunca kontak açmıyor, rızkının peşine düşmüyor.
Sevgili Beyazıt Öztürk, geçen haftaki programında Şaban Türkoğlu'nu ağırlayıp harika bir iş yaptı. Çünkü bu adamın ismini gönüllere kazımak gerekiyor. Ben de bu yazıyı onun için yazıyorum.
Şaban kardeş, Anadolu insanının bilgeliğine, nahif yaşam felsefesine en iyi örnekti. "Onlar kuş değil, benim için indirilen meleklerdi sanki. Dokunamadım" dedi Beyaz'ın programında. Beyaz, "10 çocuğunuz var ekmek bekleyen. Evden hiç itiraz eden, sızlanan olmadı mı?" diye soracak oldu. Şaban Türkoğlu'nun verdiği yanıt; tevekkülün, erdemin ne olduğunu gösterir nitelikteydi: "Allah, rızkımızı başka yerden verir inşallah. Ya ben yola çıksaydım da arıza ya da kaza ile karşılaşsaydım?"
Keyif için hayvanlara eziyet edenler ile kumru yavrularına 'melek' muamelesi yapanları aynı dünya üzerinde karşımıza çıkartan Yüce Allah'ım, aynı zamanda bir kamyoncunun gönül mürekkebinden kumru kanadına 'insanlık' diye yazdırıp eğriyi doğruyu nasıl da gösteriyorsun hepimize...