Telefondaki sesin kırıklığı, bezginliği, umutsuzluğu kulaklarımdan silinmiyor.
Çarşamba sabahı adının baş harfleri H.E. olan bir okurum aradı. (Kendisi izin verdiği halde ismini açıkça yazmıyorum. Nedenini birazdan anlayacaksınız!) H.E. ressamlık yaparak ailesini geçindiriyormuş. Aylık geliri 2-3 bin lirayı buluyormuş. Ancak resimlerini açık havada sergilediği için havaların bu aralar kötü gitmesi nedeniyle işleri azalmış.
Bu arada karısının ameliyat olması gerekmiş ve nakde sıkışmışlar. Ressam, "Yüksel Bey lütfen şu televizyondaki banka kredisi reklamlarında halkı aldatmasınlar" diye başladı ve devam etti:
"Kefilsiz, belgesiz, sadece bir telefonla kredi verdiklerini söylüyorlar. Külliyen yalan... Benden bordro ve kefil istediler. Bulamadım. Benim gibi sanat eserleri üreterek geçimini sağlayanlar nasıl kredi alacak? Ben de gidip tefeciden 2 bin lira aldım. Bir ayda borcum 6 bin liraya çıktı. Karım duysa, mahvolur. Çocuklarımın yüzüne bakamam. Aile Bakanlığı'na bile başvurdum. Dedim ki, 'Ben evde mutlu aile reisi maskesi takmaktan yorgun düştüm. Ailemiz parçalanacak. Ne yapabilirim?' Ne yazık ki bir yanıt alamadım. Bu kredi reklamlarıyla halkı daha fazla aldatmasınlar. İşte benim halim ortada..."