Keşke felaketler yaşanmasa... Ama yaşandığında öyle manzaralar ortaya çıkıyor ki, pek çoğumuza insanlığımızı hatırlatması için vesile oluyor.
Pazartesi akşamı, ana haber bültenlerinde, iki saniyelik detay görüntü olarak ekranlara düştü.
Van'daki çadır kentte, depremzedelerin derme çatma çadırında, bir köşeye toplanmış plastik mavi şişe kapakları duruyordu. Yağacak karı battaniyelere sarınarak bekleyen çadırdaki kadın, yardım olarak kendilerine verilen su şişelerinin mavi kapaklarını atmamış, biriktirmişti. Neden? 10 bin mavi kapak bir tekerlekli sandalye demekti de ondan..
Kendi acısını, dramını, acizliğe dönüştürmeden, o anda bile 'başkalarının mutluluğunu düşünmek' bana göre erdemlerin en büyüğüydü. O görüntüleri izlerken bir kez daha inandım, sallanıp sallanıp yıkılmayacağımıza...