Aşk ve Ceza'da aklımın ve yüreğimin kabul etmekte zorlandığı bir durum var. Yasemin, Savaş'tan olan çocuğunu niye aylarca babasından gizledi? Bana göre annenin ileri sürdüğü gerekçelerin hiçbiri yeterli mazeret üretemedi. (Ki Yasemin bu sorunun yanıtını Savaş'a verebilmek için tekne gezisinde bayağı bir dil ve ter döktü) Dedi ki; "Çocuğumu elimden alırsın diye korktum..." İyi de sen Hazret-i Meryem olmadığına göre o çocuk "iki kişi tarafından" imal edildi, öyle değil mi? Yani "senin" kadar, "onun" da çocuğu... Bana göre hiçbir gerekçe; bir babanın çocuğunun ilk gülücüğünü, ilk emeklemesini görme hakkını onun elinden alamaz. Hele ki o adam Savaş gibi çocuğunu görünce, dünyayı unutan şefkatli bir baba ise... (Savaş'ın yatakta uyuyan oğlunu gözyaşları içinde sevdiği sahne gerçekten de çok duygusaldı) Yani demem o ki, "bu aşkın cezasını" çekecek biri varsa o Savaş değil, Yasemin olmalıydı. Zira ihanete uğradıktan sonra aşk acısını bastırmak için önüne çıkan ilk erkekle yatıp, hamile kalan oydu... Savaş ile Yasemin, karşılarına çıkan en küçük bir zorlukta sevgilerinden kuşkuya kapılıp, bir dargın bir barışık yaşarken, bana göre dizideki "gerçek aşkı" Pala ile karısı Fidan simgeliyor. Fidan, ameliyat sonrası kocası ayılana kadar onun elini bırakmadı. Pala, bu durumu hatırlatan hemşireye çok anlamlı bir yanıt verdi: "Bırakmaz tabii... Biz birbirimize söz verdik..." Aşk, gelip, geçici heyecanların sarmalında oradan oraya yalpalamak değildir. Aşk, yürekten verilen sözlerin yine yüreklice yerine getirildiği, en son basamağa kadar el ele çıkılan bir uzun tırmanıştır. İşte bu nedenle Yasemin ile Savaş, Allah tarafından onlara bahşedilen aşkın her tökezleyişine bir ceza keserken, Pala ile Fidan ise kaderin onlara kestiği her cezadan aşk çıkarmayı başarıyorlar. Söyleyin, sizce makbul olan hangisi?