Sürdürülebilirlik, son 50 yılın en fazla kullanılan yönetim sözlüğü kelimesidir.
Zira istikrarsızlığın sistematik hale gelmeye başladığı dünyada en fazla ihtiyaç duyulan kavramdır.
Türkiye, istikrarsızlıktan zarar görenler arasındadır buna dair yüzlerce öykü, yakın tarihimizin ıstıraplı sayfalarındadır. Kayıp Yıllar 90'lardaki istikrarsızlık, irili ufaklı 4 krize mal olmuştur.
İstikrarın değerini en yüksek maliyetten öğrenen Türkiye bugün, unuttuklarını hatırlayacağı yeni bir döneme girmiş bulunuyor. Tek parti artık yoktur ve yakın zamanda bunun için yapılacak fazlaca bir şey yoktur.
Tek parti istikrarını askıya alsak dahi, sürdürülebilirliği "koalisyon" formunda tesis etmek zorunluluğumuz ortadan kalkmamıştır.
Siyasi istikrarsızlığın nelere yol açtığını görmek için yakın tarih kitaplarına bakmaya da gerek yoktur. Komşumuz Yunanistan'da olan bitenlere göz atmak, istikrarsızlığın faturasına dair bize fikir verebilir. Ürettiğinden fazlasını tüketen, kazandığından fazlasını harcayan, aldığı borçları ödeyemeyen ve fiili iflasın kıyılarında gezinen bir ülke...
Türkiye de bir zamanlar benzer girdaplarda debeleniyordu. Her partinin kendi çıkarını öncelediği, ülke menfaatinin umursanmadığı ve koalisyon ortaklarının bir diğerini gagaladığı dönemimiz... Türkiye Yunanistan olmaz diyenlere bir hatırlatma yapmak isterim. Filancaya kapım kapalı, falancaya pencere açmam, şu olmaza katılmam türü çekişmeler sürdükçe, Komşu'nun girdabına biz de pekâlâ düşebiliriz. 13 yıldır unuttuğumuz koalisyon yeniden kapımızı çalıyorsa, benzer hataları yapmamız halinde
13 yıl öncesinin şartları da gelir, bizi bulur. Ekonomiyi, büyümeyi dert edenlerin, siyasi ikbali uğruna ülkeyi arka plana atanlara hatırlatacağı şarkı şu olmalıdır: "Komşu'ya bak, gör halini, istikbalini..."