Suruç'ta 35 bin ailenin konaklayacağı kampta her aileye 100 m2 toprak tahsisi; civar coğrafyasının cankurtaran filikası haline gelen Türkiye'nin farklı ve cesur adımı olacak. Tarım eğitimi verilecek göçmenler bir yandan ailesinin yiyeceklerini ekip biçecek diğer yandan meşgalesi olacak.
İktisat biliminde buna; "geçimlik ekonomi" diyoruz ve üretimin kısıtlı bir bölümüyle yalnızca temel ihtiyaçlar için yapılmasını, tüketimin piyasaya bağımlı olmamasını tanımlıyoruz. Böylece 55 milyona varan dünya mültecileri için farklı ve yeni bir Türkiye modeli oluşturuyoruz.
Dünya üzerinde mülteci sayısı; son 10 yılda patladı. Sadece bu yıl 6 milyon insan; mülteci haline getirildi. Üstelik bunların 4 milyonu; bizim güneyimizde; Suriye'de… 4 milyonun 2,5 milyonu, civar ülkelere sığındı. Suriye ile 877 km. sınırı olan Türkiye'ye gelenlerin sayısı 1,5 milyon tahmin ediliyor. Yalnızca İstanbul'a ulaşanların sayısının 200 bini aştığı biliniyor.
Fakat bunun bir ekonomisi de var. 27 ülkeli AB, mültecilerden sadece 16 binine kucak açabileceğini söylüyor. Üstelik bunları; "ülkeme yararı olur mu, tahsili yeterli mi?" gibi "köle pazarı" kriterleri uygulayarak. Biz ise alicenaplığımızın gereğini yapıyor, onlara toprak tahsis ederek geçimlik ekonomi için eğitiyoruz.
Şimdiye dek 4 milyar $ harcamışız. Bu, kayda geçen maliyet… Görünmeyen ise sosyal maliyettir. Kayıtdışı istihdam, kentlerde sosyal problemler, dilencilikten suç oranı artışına dek yığınca sorun.
Suruç projesiyle hem sosyal sorunları çözmek hem de balık vermek yerine balık tutmayı öğretmek diye özetlediğim geçimlik ekonomi kurmak, son derece akıllı ve hayırlı bir adım olacak.