Banka, Hazine adına halktan mevduat toplayıp ekonominin finans ihtiyacını karşılayan sistemin genel adıdır. Topladığı para kendine ait olmadığı gibi bu parayı değerlendirme şartları, yasayla belirlenir. Burada aslolan ekonominin çarklarına kan taşınması, kredi talebinin karşılanması, yatırımcının finansa erişiminin kolaylaştırılmasıdır. Bunu sağlarken mevduat sahipleri de tasarruflarının nemasına kavuşmuş olur.
Önüne gelen banka kuramaz. Kurucu vasfına sahip olmak gerekir ve şartları yine yasayla belirlenir. Birikimlerimizi emanet ettik diye bankayı biz denetleyemeyiz. Bunu bizim adımıza BDDK'nın murakıpları yapar. Amaç, kamusal alan niteliğindeki bankanın işleri yasaya uygun ve ekonomik akla yakın yürüttüğünden emin olmaktır.
Faize sıcak bakmayan kesimin birikimleri için geliştirilen katılım bankaları da aynı süreç ve mantıkla değerlendirilir, denetlenir. Bank Asya özelinde yaşanan sıkıntı, bu süreçteki mantık dışı adımlardır.
Yatırımcısınız, bankaya gider gereken krediyi alırsınız. Bu sayede işinizi sürdürür, yatırımınızı gerçekleştirirsiniz. Ancak bankaya gidip "darbe yapacağım, darbenin finansmanı için para lazım" diye kredi talep edemezsiniz.
Tüketicisiniz, bankaya gider ev ihtiyacınız için araba, konut vs. kredisi çeker, ihtiyacınızı giderirsiniz. Ancak bankaya gidip "Başbakana hasta yatağında kelepçe takacağım" gerekçesiyle kredi talep edemezsiniz.
Bankanın böyle bir tanımı yoktur ve Paralel Yapı halkın emanet ettiği birikimleri darbeyi finanse etmek için kullanamaz. Kullanmaya kalkar ise TMSF gelir, bankayı olması gereken düzleme taşır.
360 milyona bölünmüş hisse yapısıyla Bank Asya'da, elindeki 1 (yazı ile bir) hisse ile yönetim atayacak yetkiyle donatılmış kurucu komedisi bugün sorgulanıyor. Girenin bir daha çıkamadığı bu kurt kapanı yapı şimdi koruyucu hekimlik ile eski sağlığına kavuşacak.
Katılım bankacılığının Bank Asya'ya ihtiyacı var ama darbe kredisi icat edenlere ihtiyacımız yok.