Malları serbest tüccarı bağlı yapısıyla vize zulmü, tersine çalışabilir mi? AB'nin vize uyguladığı ülkeler için Türkiye, fırsat penceresi oluşturabilir mi? İtalya'nın mücevher fuarı VicenzaOro'ya, vize alamadığı için gidemeyen Arap firmaları, dev alım için İstanbul'a geliyor ve bu bize ilham verebilir.
Avrupa'nın bize uyguladığı vizeye dair ikircil tutum içindeyiz. Dışişleri nezdinde gayret, AB üyelik süreci adımlarıyla ağır aksak giderken, bizdeki iş dünyası STK'ları "vize onların sorunu değilmiş" gibi davranıyor.
1970'lerin sonlarında Başbakan Süleyman Demirel'in "kararlılığı" ve Bonn Büyükelçisi Vahit Halefoğlu'nun "gayreti" sayesinde(!) bugün vatandaşımızı AB'nin vize edepsizliğinin kurbanı haline zaten biz getirdik.
O dönemde "teröristi, dincisi kaçmasın" kaygısıyla zaten kendi insanımıza "çıkış vizesi yasağı" koymuştuk. 3 yılda 1 yurtdışına çıkış ve 200 $'lık harcırah için Ankara'dan karar bekler durumdaydık.
Üstüne üstlük "teröristimizi almayın" ricasıyla Almanya'yı ikna için çalıştık. Yoğun gurbetçi akını ve siyasi iltica yolunu istismar edenler yüzünden zaten tedirgin Almanya, bu isteğimizi seve seve yerine getirdi. Ardından domino etkisiyle bütün Avrupa tarafından vizelendik.
O sıralar AB ile tek ilişkimiz Konsey üzerindendi ve Türk delegasyonundan Bülent Akarcalı'nın gayretiyle 1985'te "Türk vatandaşlarına uygulanan vizenin kaldırılması" kararı çıkarttık. Fakat bu kararın ardında durmadık. Bugüne kadar geldik, vize edepsizliği karşısında ne gibi tedbirler geliştirebileceğimizi masaya yatırmadık.
Turizmden başlayarak, misilleme vizeye dek "yaptırımların" zamanı geldi de geçiyor bile... Vizesiz olduğumuz için Arap alıcıların İstanbul'a gelişi, vize sapığı Avrupa'nın elinden bazı kozları alabileceğimizi gösteriyor.