Son dönemdeki tartışmaların en hayırlı yanı, Merkez Bankası'nı, faiz artırım eşiğinden döndürmesi oldu. Banka'nın, "ılımlı faiz indirimi" eğilimini sürdürmesi arzu edilir. Ama "kurdan fiyatlara geçişkenlik, FED'in faiz artırım sinyali vereceği" beklentisi ve adı konulmayan "sözde siyasal riskler" bahanesi ile kısa vadeli faizlere dokunmayıp, diğer politika araçlarıyla oynaması, faiz koridorunda manevra yapması sürpriz olmaz.
Bugünkü şartlar altında Merkez Bankası'ndan fazla bir şey beklemek de doğru değil. Seçim sonrasında, küresel şartları da dikkate alan "Yeni Türkiye Ekonomi Programı" çerçevesinde meselelere bütüncül yaklaşmak, para politikasını ise kökten sorgulamak gerek.
Örneğin...
Örtülü ve açık enflasyon hedeflemesindeki başarısızlıktan sonra, "Neye göre enflasyon hedeflemesi?" sorusunu sormak, Merkez Bankası'nın faiz politikası ile sonuç alamayacağı enflasyon göstergeleri (enerji fiyatlarında artış, mevsimsel koşullar, maliye politikası, tarım fiyatları) yerine çekirdek enflasyona göre hedefleme yapmasını istemek.
Ne tür enflasyonla karşı karşıya kalındığı gerçeğine göre, faiz belirlemesini talep etmek. Maliyet enflasyonu faizi indirmeyi, talep enflasyonu faiz artırmayı gerektiren sonuç verdiğine göre esnek ve şeffaf para politikası uygulanmasını gündeme almak.
Para politikasının fiyat istikrarının yanı sıra büyümeye duyarlı olması için yeni kriterler belirlemek.
Yüksek faizin, enflasyonu yükselttiği tezini reddetmeyen, bilhassa imalat sanayindeki kredi kullanımda faizin yatırım kararı ile maliyetlere etkisinin daha titiz ve geniş kapsamlı veri tabanına dayandıran çözümler üretmek.
Mutlaka tasarruf eğilimini artırmak. Bunu, sadece harcamaların kısılmasıyla değil, bireysel geliri de artıracak politikalarla desteklemek.
Klasik üretim zincirinde yapısal değişimi teşvik etmek. Bu değişimi, yerleşik firmalar yerine risk alabilen yeni firmalar eliyle zorlamak.