7 Haziran seçimlerinde milletvekili olabilmek için AK Parti'yi tercih eden, aday adaylığı başvurusu için 10 Şubat akşamı istifasını veren bürokrat sayısındaki patlama fazlasıyla dikkati çekti. Merkezi idarenin yanı sıra yerel düzeydeki istifalarla birlikte, 500'ü aşkın bürokratın AK Parti saflarında siyaset arayışına girmesinin merak uyandırması doğal. Hele hele bu sayının 2011 seçimlerinde 300 civarında olduğu hesaba katılırsa, hakikaten üzerinde durmaya değer bir tablonun varlığından da söz edilebilir. Peki, bu durum AK Parti kulislerinde ve Ankara'da nasıl yorumlanıyor?

Bürokratik makamı bırakan isimler, farklı kategoride değerlendiriliyor. Şöyle ki...
Birinci grupta, iki elin parmaklarını geçmeyecek sayıda bürokrat yer alıyor. Liderden işaret alan, "yakın çalışma" arkadaşı olarak tanımlanabilecek bu isimlerin parlamentoda olması zaten beklenen gelişme.
İkinci grupta, şansını deneyen çoğunluk bulunuyor. Ağırlıklı bölümü, kendi memleketinde güçlü siyasi karşılığı olmayan isimler. İktidar partisi ile fotoğrafa girmeleri, mevcut pozisyonlarının garanti edilmesi veya üst göreve atanmaları için fırsat niteliğinde.
Üçüncü grup ise hayli önemli. Zira "proje" kuşkusu uyandırıyor. Bu tarz isimleri netleştirmek güç. Ana hedefleri, paralel yapı ile bağlantılarını kestiğini ispatlamak ve "AK Parti patenti" almak. Kripto isimler olarak düşünülebilecek bu isimlerin, partinin Meclis Grubu'na sızma ihtimali de var. Ve bu konu ince elenip sık dokunacak titiz çalışmanın gerekliliğine işaret ediyor.

Madalyonun diğer yüzüne gelince...
AK Parti'nin sivil, milletin bağrından doğan parti kimliğinden uzaklaşması, "bürokratik-devlet partisi" mesajı vermesi de büyük risk. Ankara stili çalışan, sonuç odaklı değil, bürokratik öncelikli bakan kadronun AK Parti'de konuşlanması, bu hareketin felsefesine aykırı. Kaldı ki, paralel yapı uzantısı bürokratların AK Parti'nin siyasi başarısı üzerinden güç devşirerek devlette geçmişte elde ettiği mevkilerin temizlendiği bir dönemdeyiz. AK Parti hükümetlerinin, devleti çalıştıracak, bir üst akla bağlı olmayan, iyi yetişmiş, liyakat sahibi kurmaylara da çok ihtiyacı var. Partinin, il-ilçe yöneticileri ve belediye başkanlarından dahi -istisnalar dışında- Ankara'ya isim transfer etmeyi düşünmediği bir ortamda, bürokratların milletvekili olmakta ısrar etmemesi gerekir. Tek başına iktidara geleceği belli olan partiden aday adayı sıfatı kazanmak ne kadar "hesapçılık" ise dokunulmazlık arayışına girmek de o kadar "fırsatçılık" sayılabilir.
Netice...
TBMM'deki başarı; tecrübeli siyasetçi ile yetenekli bürokratın uyumundan ve milletten yana çözüm iradesinden geçer!