Puan cetvelindeki durumu iyi olmasa da Bursaspor çok koşan, yürekten oynayan ve etkili pres yapan bir takım. Önemli taraftar desteğini de göz önüne aldığımızda Galatasaray için zor bir deplasmandı. Galatasaray ilk devre genelde topa sahip olsa da oyunu karşı alana yıksa da hiç üretkenlik sağlayamadı.
Çünkü etkili Bursa presi, Galatasaray'ın orta saha ile ileri uç bağlantısına imkan vermiyordu.
Muslera önce çok kritik bir kurtarış yaptı, ardından Bursa golü geldi. Artık işler daha zorlaşmıştı çünkü risk alınacağından Bursa'nın istediği kontratak ortamı oluşacaktı. Bu şekilde ikinci gol de geldi. Saivet'nin golü mükemmeldi.
Galatasaray için en büyük şans, pozisyonsuz ilk yarıda, iki fark dezavantajındayken soyunma odasına golle gitmekti.
İkinci yarıda Bursaspor, gereksiz bir penaltıya neden olunca da bütün moral durumu ve saha içi dengeleri, Galatasaray lehine döndü. Sonra Feghouli'nin çok güzel golü geldi ve Galatasaray skor avantajını yakaladı.
Ondan sonra Samet Aybaba forvetleri de arttırarak beraberlik peşinde koşmak istedi.
15 dakikalık çok yoğun bir baskı vardı ama Bursaspor'un sezon başından beri en büyük sıkıntısı alan savunmalarına karşı gol atamayışıydı, o nedenle bu baskıdan sonuç çıkmadı.
Bursaspor'da bütün futbolcular kapasiteleri yettiğince ellerinden geleni yaptılar ama deneyimli Aytaç'ın çok kritik anda savunmada arkadaşları varken yaptığı gereksiz penaltı, maçın kaderini etkiledi. Galatasaray, geriden gelip, bu zor deplasmanda kazanarak, üstelik de bana göre santrforsuz oynayarak, zirve yarışında rakibinin de puan kaybıyla iddiasını iyice canlandırmış oldu. Ben Galatasaray'da en çok Donk, Ndiaye ve Feghouli'yi beğendim.
Hakem Suat Arslanboğa'nın genel yönetimi vasattı. Alışılmış şekilde takdir haklarını büyük takım lehine kullandı.
Emre'yi ikinci sarıdan ihraç etmeyerek, bu konudaki hünerini bir kere daha gösterdi.