Dün gece Malatya'da temposu vasatı aşmayan Fenerbahçe'nin oyunu domine ettiği bir ilk yarı izledik. Malatyaspor ise öncelikle takım halinde topun arkasına geçip karşılama görevi yapıyor, çok seyrek de kontratak deniyordu. Bu yarıda Fenerbahçe, yeterince üretkenlik sağlayamadı, bunun da en önemli nedenlerinden ilki Fenerbahçe cephesinden baktığımızda ileri uçtaki üç oyuncu ve 10 numara pozisyonundaki Mehmet Ekici birbirlerini yeterince tanımıyorlardı. İkinci neden ise Malatyaspor'un iyi yerleşimli alan savunmasıydı. Slimani'nin duvar olma özelliğini değerlendirecek yapıda bir orta saha oyuncusu Fenerbahçe'de yoktu. Bu yarıda karşı kaleyi pozisyon açısından en çok zorlayan isim de Slimani'ydi.
İkinci yarı da benzer görüntüde başladı. Yine Fenerbahçe oyunu zorluyordu. Slimani kafayla çok net bir gol kaçırdı. İlerleyen dakikalarda skoru bulamayan Fenerbahçe, bıraktığı geniş alanda rakip tehditlerle karşılaşmaya başladı ve de bir gol yedi. Ondan sonraki gayretler de sonucu değiştirmedi.
Bu maçta yaptığım gözlemler şöyle: Mehmet Ekici fizik olarak hiç hazır değil. Ayew eğer bu fiziki düşüşe devam ederse hiçbir katkı sağlayamaz. Barış Alıcı kopuk kopuk oynuyor. Yetenekli, etkili driplingleri ve içe kat eden aksiyonları var ama geriye yardım yönü çok eksik. Gelelim Slimani'ye... Çok yakından tanıdığım bir santrfor. İlk defa oynadığı maçta da beklediğimden daha iyi şekilde görevini yaptı. Eğer İstanbul'a gelen birçok yabancı futbolcu gibi fiziki düşüş yaşamazsa Fenerbahçe'ye büyük katkısı olacaktır. Fenerbahçe, Semih Şentürk'ten sonra ilk defa sırtı karşı kaleye dönük oynama özelliği olan bir santrfor buldu.
Son olarak Malatyaspor ise güçlü rakibi karşısında iyi takım savunması, oyun disiplini ve sabırlı anlayışıyla çok önemli bir 3 puana ulaştı. Herhalde Göztepe deplasmanı ve içerideki Fenerbahçe maçından 6 puanı kendileri de beklemiyorlardır.