Hayal kırıklığı bir başlangıç oldu. İlk yarıya baktığımızda kocaman bir boşluk görüyoruz. Kendi ceza alanımız civarında kaldığımız ve yalnızca onların oyununa engel olmaya çalıştığımız bir bölüm oldu.
Rakip sahaya çıkamadık, rakip alanda top tutamadık. Orta alan oyuncularımızın hiçbir tanesini oyuna sokamadık ve rakip kaleye hiçbir tehlikemiz olmadı.
İkinci yarı Yusuf-Cengiz değişikliği ile oyunu biraz daha rakip alana taşımayı planladık. Cengiz'in 1-2 tane bireysel konratağı var. Bunu biraz daha zorlayıp ön tarafta kalmayı biraz daha istesek de bunda da çok fazla başarılı olamadık. Daha da kötüsü öne doğru çıkma düşüncesi ilk yarıda yaptığımız çok katı savunmayı biraz olsun gevşetti. Bunun bedeli de kalemizde gördüğümüz 3 gol oldu.
İtalya, milli takım olarak çok organize bir ekip. Özellikle İnsigne, İmmobile, Berardi dar alanda müthiş etkili oyuncular ve sıfır top kaybı ile oynuyorlar. Bu oyuncuların etkinliğini de kıramadık
Aslında neresinden bakarsak, nereyi incelemeye kalksak rakibe göre pozitif olarak ortaya koyabileceğimiz bir yer yakalamamız bu maç için mümkün olmadı. İşin ne savunmasında ne orta alan organizasyonunda ne de hücum etkinliği tarafında olabildik. Belki bir tek Uğurcan'ın yaptığı kurtarışları bunun dışında tutabiliriz
Düşündüğümüz, planladığımız ve arzu ettiğimiz oyunun çok gerisinde kaldık ama şunu iyi biliyoruz; bu tür turnuvalarda her maç ayrı bir hedef. Önümüzdeki Galler ve İsviçre maçlarını kazandığımızda hâlâ gruptan çıkma şansımız önümüzde duruyor. Şimdi işin o tarafına bakma zamanı.