Bence İstanbul kadar değerli ve güzel bir şehir daha yok. Ama İstanbul, hak ettiği şıklığa, hak ettiği huzura, hak ettiği kaliteye sahip değil. Bunları neden mi yazıyorum? Henüz izleme fırsatı bulamadım ama siz bu satırları okurken muhtemelen Fetih 1453'ü izlemiş olacağım. Hatta ilk seansı14.53'te yayınlanacağını duyduğumda bu seans için biletimi alıp da bu bileti saklamayı bile düşündüm. Ama dergimizin yoğunluğu, bu planıma engel oldu. Bu film bence büyük bir olay. Beyazperdedeki eksikliğimizi, gündem ihtiyacımızı gideren bir film. El oğlu savaşta bariz bir şekilde hezimete uğradığında ya da ülkesinde yaşadığı skandallarda bile kendine bir kahramanlık payı çıkartarak beyazperdede tüm dünyaya kendi propagandasını yaparken, bizler bu konuda yeteri kadar eser yaratamıyoruz. Henüz izlememiş olduğum bir film için belki de çok büyük bir risk alarak erken konuşuyorum ama umutluyum Fetih 1453'ten. Tabi ki bunun bir film, belgesel olmadığının farkındayım. Ama ilk izlenimleri okuyunca mutlaka seyredilmesi gerektiğini düşündüm. Geri dönelim İstanbul'a. Aradan 559 yıl geçmiş ve ben bu satırları, her ne kadar surdışında da kalsa, Beşiktaş'tan yazıyorum. 1453'ten sonra hep bu topraklarda rahat değildik biliyorsunuz. Osmanlı İmparatorluğu'nun yıkılışında elimizden de gidiyordu İstanbul. Mustafa Kemal Atatürk ve silah arkadaşları olmasaydı, bugün buralarda olamayacaktık. Bize miras kalan bu şehri onurlandırmak için her hareketimizde saygılı olmalıyız. Özellikle de trafikte. İnsanların birbirlerini yaraladığı hatta öldürdüğü bir arena haline gelen İstanbul trafiği bütün bu mirası mı hak ediyor, yoksa karmaşıklığı mı? Benim tercihim ilkinden yana. Lütfen siz de tüm tıkanıklığına, çarpıklığına, düzensizliğine rağmen yanımda olun. Sadece bir kişi bile kuralları uygulamaya devam etse çevresindekileri de etkileyecektir.