Cumhurbaşkanı Erdoğan'ın "iç cepheyi tahkim" çağrısı, ardından da MHP Lideri Devlet Bahçeli'nin DEM'e uzattığı elle başlayan ve "terörsüz Türkiye hedefi" olarak adlandırılan yeni yaklaşımla ilgili, doğal olarak gelecek senaryoları konuşuluyor. Hem Cumhurbaşkanı Erdoğan hem de Bahçeli bu yeni yaklaşımın "çözüm süreci"ne benzer "yeni bir süreç" olmadığını söyleseler de, özellikle medyada bu yeni yaklaşım çözüm sürecine referansla ele alınıyor. Aynı kavram setlerine atıf, o dönemin aktörlerinin benzer söylemleri, DEM ve terör elebaşı Öcalan'a biçilen rol gibi temalar öne çıkarılıyor.
Bu yeni yaklaşımdan hayırlı bir sonuç çıkması için eğer geçmiş çözüm sürecine bir atıf yapılacaksa, bu süreci kimin hangi saikle bitirdiğinin, çözüm sürecini heba edenlere o dönemde kimlerin nasıl destek verdiğinin açıkça konuşulması gerekir. Bir önceki çözüm sürecinde, AK Parti ve Cumhurbaşkanı Erdoğan siyasi risk alarak iyi niyetle tarihi adımlar attı. Kürtlerin sorun olarak yıllardır dile getirdiği başlıklarda devrim niteliğinde değişimler yaşandı. Kürtçe siyasi propagandadan, devlet televizyonunda Kürtçe yayınların başlamasına ve Kürtçe seçmeli ders imkânına kadar birçok başlıkta demokratik açılımlar yapıldı.
Bugün, yeni çözüm sürecinin başladığını söyleyenler, söz konusu dönemde atılan adımları ve iktidarın çabalarını önemsizleştirdiler. Çözüm sürecini; HDP'nin, Kandil'deki terör elebaşlarının ve İmralı'nın bakış açısı üzerinden tartıştılar. HDP'ye demokratik baskı yapmak yerine, onun siyasi ajandasının taşıyıcılığına soyundular. HDP'nin çözüm sürecini istismar etmesini görmezden geldiler. 6-7 Ekim olaylarındaki rolüne ve hendek ve çukur eylemlerinde şiddeti meşrulaştıran söylemlerine karşı çıkmadılar.
Bunun yerine, Gezi Parkı şiddet eylemleri, MİT TIR'ları kumpası, 17-25 Aralık FETÖ'cü darbe girişimi gibi devletin kurumsal yapısını çökertmeye çalışan antidemokratik girişimleri hükümete karşı araçsallaştırdılar. Seçilmiş hükümete yönelik içeriden ve dışarıdan koordineli olarak yürütülen müdahalelere sahip çıktılar. Hükümetin söz konusu müdahaleleri etkisiz hale getirmek için attığı adımları ve mücadele siyasetini "otoriterleşme" olarak gösterdiler. Bu konuda öyle ileri gittiler ki, 15 Temmuz FETÖ'cü darbe girişimine "kontrollü darbe" diyen muhalefete, yaptığının yanlış olduğunu bile söylemediler. En nihayetinde her türlü gelişmeye, "hükümete ve Erdoğan'a nasıl zarar verebilir" mantığı ile yaklaştılar.
Gelinen süreçte, Cumhur İttifakı'nın uzattığı bu eli mecrasının dışına çıkararak ve büyük beklentiler oluşturarak, gelecekte "biz demiştik" demek için yığınak yapan bir çevre var. Yine meseleye, iktidarı sıkıştırmak ve Cumhur İttifakı içinde bir ayrışma olabilir mi beklentisi ile yaklaşanlar var. Bugüne kadar çözüm yerinin Meclis olduğunu söyleyen CHP'li aktörler, kendi yaklaşımını ve çözüm perspektifini ortaya koymak yerine topu taca atıyor. Bütün sorumluluğu iktidara yüklemeye çalışıyor. Eğer çözümün yeri TBMM ise, siyasi partilerin burada ortaya koyacağı somut öneriler olmalı. Kuşkusuz iktidardaki partiler de buna dahil.
Özellikle, çözüm sürecini sonlandıran HDP ve o dönemde bu partinin süreci sonlandırmak için attığı adımlara destek veren sol ve liberal çevreler bu süreçte aynı hatayı yapmamalıdır. Bu yeni yaklaşımı istismar ederek, iktidara nasıl bir zarar vereceğini hesaplayanlara karşı dikkatli olunmalıdır. Uzatılan eli heba etmemesi için DEM'e demokratik baskı önem arz etmektedir.