Tayyip Erdoğan düşmanları hep saplanıp kaldıkları geleneksel aptallıklarını son günlerde bir kez daha gösterdiler:
Şeker fabrikalarının özelleştirme kapsamına alınması kabul edilemezmiş.
Çünkü üretim araçları üzerinde kamu mülkiyetinin devamı Cumhuriyet'in temel felsefesiymiş.
(Bunlara saydırmak yerine şimdilik kibarlık edip gülümsemekle yetiniyorum...)
Oysaki bu tecrübe hem Türkiye'de hem de diğer ülkelerde başarısızlıkla sonuçlanmıştır.
Evet, Türkiye'de 1930'lu yıllarda tekelci devlet kapitalizmi uygulanmıştır. Bu da ekonomiyi batırmıştır.
Devlete ait fabrikalara kapak atan ve ay başında maaş güvencesinin tadını alan memurlar çalışmak yerine yan gelip yatmayı tercih etmişlerdir.
Çünkü memurların ne aç kalma riski vardı ne de işsiz kalma endişesi.
Fabrika kâr etmiş, zarar etmiş, ne gam!
(Açıkçası memurluk müessesesi devletin bünyesine yapışmış sinsi ve sürekli bir hastalık gibidir. Devletin ve milletin refahı için bu müessesenin bünyeden kazınıp atılması son derece önemlidir.)
İktidarın yerinde attığı adımlar sonucu, kamu mülkiyetinde olan fabrikaların özelleştirilmesiyle ömür boyu memuriyet saltanatı bitiyor. (Daha doğrusu memurluk kurumu bitiyor.) Başarıya ve performansa dayalı çalışma dönemi başlıyor. Bundan böyle çalışanlar işlerinde gösterdikleri başarıya göre konumlarını koruyabilecekler...
Gelinen aşamada hükümetin 14 şeker fabrikasını satışa çıkarması ve bu fabrikalarda çalışan 4 bin işçiye tüm özlük haklarını fazlasıyla vermesi son derece doğru bir hamledir...
Devletimiz bundan böyle fabrikaları işleten özel sektörü hem denetleyecek hem de onlardan hakkı olan vergiyi dibine kadar alacaktır. Fabrika falan işletmeyecek yani. Böylece zarar etme riski de ortadan kalkmış olacak...
İktidar ekonomik anlamda dev atılımlar yaptı: Özelleştirmelerle üretim ilişkilerini değiştirdi ve geliştirdi.
Teknoloji ve iletişimi güzel kullanarak sanayi yatırımı yaptı. Memleketi ihya etti.
Elde ettiği refahtan da işçiye, köylüye, emekçiye pay dağıttı. Yani halka çok şey verdi...
Elhasıl, iktidarın gündeminde üretim ekonomisini frenlemek değil, tam tersine geliştirmek vardır. Nokta.
