Cumhurbaşkanı Erdoğan, siyasete başladığı günden bu yana halkla temasta bulunarak ilerlemeyi çok önemsiyor.
Hükümetine darbeci paşalar "muhtıra" vermeye kalktığında hemen millete gitti. "Bize darbe yapmak istiyorlar ey milletim" dedi. Millet de sandıkta darbecilere gereken cevabı verdi.
Partisi kapatılmak istendiğinde yine millete koştu. "Partimizi kapatmak istiyorlar" diye onların cevabını öğrenmek istedi.
Eşi başörtülü bir arkadaşını Cumhurbaşkanı yapmak istediğinde Demirel'den, A. Necdet Sezer'den istenmeyen "367" şartı ondan istendi. Erdoğan hemen millete gitti.
"Ey halkım Abdullah Gül kardeşimin Çankaya'ya çıkmasını istemiyorlar. Ne dersiniz?" diye sordu.
Darbecileri sorgulamak, yargılamak istediğinde "Hayır" dediler. Erdoğan yine millete gitti. Referandumda millet söyleyeceğini söyledi.
Gezi kalkışması ve 17-25 Aralık darbe girişimlerinde Erdoğan yine sine-i millete gitti.
Millet hem yerel seçimlerde hem de Cumhurbaşkanlığı seçimlerinde Erdoğan'ın karşısında hizalanan 14 partinin çatı'sını çökertti.
Milleti sürekli siyaset sahnesine taşıyan, sorunları ve çözümleri ona danışan, soruları ona soran Erdoğan, bu yüzden kazanmaya devam ediyor. Kapalı kapılar ardında, darbecilik, vesayetçilik, istihbaratçılık, ajancılık oynayanlar ise sürekli kaybediyor.
Bu kadar basit bir formülü Selahattin Demirtaş da gördü ve Meclis'teki yemin töreninde milletin iradesine sayfa gösterip ayağa kalktı, Erdoğan'ın şahsında milli iradeyi alkışladı.
CHP ve MHP de bu iradeye ve onu simgeleyenlere saygı gösterdikçe daha da büyüyecektir. Tıpkı HDP'nin oyunu artırdığı gibi.
AK Parti'ye ve Erdoğan'a hakaret edenler ise hakaretlerinin sokakta yürüyen iki kişiden birini rencide ettiğini anlamamakta ısrar ediyor.
Fazla ısrar usandırıyor.
Dolayısıyla da millet şamarı yapıştırıyor…
