Tüketim kültürünün 'yaşam tarzı'na dönüştüğü bir dünyada yaşıyoruz. Evlerimizde daha eskimeden attığımız mobilyalarımızdan tutun bile bile ihtiyaçtan fazla aldığımız ekmekleri bile çöpe atıyoruz.
Kredi kartlarımız limitinin son kuruşuna dek dolu. Parası olanlar her ay modaya göre bir çanta, bir ayakkabı alırken, gelir düzeyi düşük olanlar da bundan kaçınamıyor. Pazarlarda herkesin 'alım gücü'ne göre aynı ürünlerden var çünkü.
Türkiye tekstil açısından zaten çok ucuz bir ülke. Dolayısıyla gardroplarımız da ağzına kadar dolu. Kısacası almaya doymuyoruz.
Tüketim kültürünün bir de özel günleri var. "Anneler günü", "babalar günü", "sevgililer günü" vb.
Ve ne zaman bu günler gelip çatsa insanlar ikiye bölünüyor. Bir taraf "başkalarının belirlediği özel günler benim özel günlerim değil. Bunlar Kapitalizmin dayatmaları" derken diğer taraf da bu özel günlere çok önem atfediyor.
Anneler, eşler, sevgililer hediye bekliyor. İnsanlar bu özel günlerde harıl harıl mağaza gezip annelerine, sevdiklerine ne alacağına karar vermeye çalışıyor.
Lakin iş sevgiliye gelince hassasiyet had safhaya ulaşıyor. 14 Şubat'ın ritüelleri, şampanyalı kutlamalardan tek taşlara, hediye çeşitliliğinden sevgiliyi özel hissettirme sürprizlerine kadar uzuyor.
Bunun yanında Sevgililer Günü kutlanmalı mı kutlanmamalı mı tartışmaları da hiç bitmiyor.
Bazen de sevgililerden biri bugünü çok önemserken diğer umursamayabiliyor. İşte asıl kıyamet de orada kopuyor. Bu ve benzer tartışmalar herhalde hiçbir zaman sona ermeyecek.
Ama her şeye karşın içinde sevgiyi belli eden, duyguları dışa vurmaya vesile olan böylesi günleri ben seviyorum.
Tamam belki insanları sürekli tüketime yönlendirmek için bugünlere abartılı anlamlar yüklenebilir ama şöyle de bir şey var. Bizim toplumumuz maalesef sevgisini gösteremeyen, daha doğrusu göstermekte epey zorlanan insanlarla dolu.
Anadolu kültüründe bir anneye, kardeşe, arkadaşa, sevgiliye, eşe hatta çocuğuna dahi "seni seviyorum" demek çok zordur. İnsanlar sevdiği için canını vermeye hazırdır ama bir kez olsun ona "Seni seviyorum" dememiştir.
Bu özel günler sayesinde az da olsa insanların birbirlerine "Seni seviyorum" demesi ve hediyeleşmesi, sevgisini göstermesi hiç de öyle "tüketim köleliği" denilip aşağılanacak bir durum değil.
Hepinizin sevgililer günü kutlu olsun…
